Chasing You Endlessly (pandemic series #1)

CHAPTER 3

I just mocked him and start to walk away. Ramdam ko naman ang pag habol niya saakin kaya hinayaan ko nalang siya.

Sa sumunod na araw ay na late ako ng pasok dahil bigla na traffic sa highway. Dali dali akong tumakbo papalapit ng campus hangang sa makabanga ako ng lalakeng may hawak na kape.

He is also a student here. Nakita ko kung paano natapon sa damit niya ang kape na hawak niya kaya nataranta ako bigla.

"Oh my ghosh! I'm sorry! I'm really sorry!" Kinuha ko ang bag ko para kunin ang wipes 'don. Buti nalang ay palagi akong nag dadala ng wipes.

"Sorry talaga!" sinubukan ko yun punasan.

"No, it's okay." hinawakan niya ang kamay ko para tumigil hangang sa nag tama ang tingin namin.

My lips parted as i looked into his face. My heart is beating very fast and I can hardly move from where I am standing now. I don't know what my reaction should be, but my world seemed to stop when I saw him.

Halos ma blanko ang utak ko at hindi alam ang gagawin.

"H-hi!" I shyly greeted him.

Matagal bago siya nag respond, I can also see the surprise in his eyes.

"Hi," tipid siyang ngumiti. "Avril..."

My cheeks almost turned red when he mentioned my second name. My heart was almost lost inside me. I could feel my face heating up, so I looked away so he wouldn't notice.

"Dave.."

"Late ka na." he said. "Pumasok ka na."

"How about you?" nag aalalang tanong ko, hindi ko naman sinasadya mabungo siya dahil sa pag mamadali. "I'm really sorry"

"Ayos lang," nilabas niya ang hoodie niya sa bag. "Meron naman ako nito."

"Hindi ka ba napaso?"

"It's not that hot."

I bit my lower lip. I felt the guilty inside me. Ang tanga ko naman, bakit ngayon pa? Bakit sakanya pa? I was about to go but he called me again.

"Avril,"

I looked back at him and he just smiled at me. "Let's meet later."

Halos lumutang ang utak ko habang nasa class kami dahil sa sinabe niya. Mag kikita kami ulit mamaya? Tama ba pag kakarinig ko?! Oh my gosh! Hindi ko talaga in-expect lahat!

Ang upuan ko ay nasa tabi ng bintana, kaya ramdam ko ang hangin mula sa labas. Walang pumapasok sa isip ko sa mga sinasabi ni ma'am kaya tinuon ko nalang ang atensyon ko sa labas ng bintana.

My eyes almost widened when I saw Dave there. He is with his classmates. Nakatayo sila doon na para bang may practice sila. Nandoon din ang teacher. Tahimik lang siya at tumatango tango kapag may sinasabe sakanya. Seryoso din ang mukha niya at naka salamin pa kaya medyo gumwapo.

Nakita ko kung paano siya panoodin ng mga babae niyang classmate ng pag present siya ng something about sa subject nila, pati ako nakikinood. Nakita ko ang palakpakan ng mga students ng matapos siya. Gumilid siya dahil may iba din na mag pepresent.

Napabalik ako sa ayos ng bigla siyang tumingin sa direction ko kaya napabalik sa blackboard ang tingin ko. Napapsulyap ako sakanya pero dito lang siya nakatingin.

Nahuli niya kaya akong nakatingin sakanya? Hindi naman sana! 'O baka sa iba siya nakatingin at hindi niya ako nakita.

When I looked back again at him, He just stared at the void, and the light of the sun shone on him, giving his skin more color. From a distance, I could see the coffee color of his eyes and his red lips that were slightly parted.