Steve ormanın derinliklerinde kayboldu. Açtı, susuzdu ve uykusuzdu. Güzel meyvelerin olduğu bahçeden yasak bir elma yedi ve kulenin canavarı yasak elmasını ondan geri istedi.
↪beauty and the beast uyarlaması fakat birebir değil.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
___••••___•••___•••___•••___•••___
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
___••••___•••___•••___•••___•••___
Steve arkasına bile bakmadan koştu koştu ve koştu. En son havada güneş vardı ve şimdi ormanı aydınlatan tek şey ayın ışığıydı.
Neredeyse 7 saattir hiçbir şey yemedi ve içmedi. İki gündür de zindandan kaçmanın planını yaptığı için uyumamıştı ve artık bayılması an meselesiydi.
Kendisini yere atacakken büyük bir ağaç dikkatini çekti. Büyük kırmızı elmaların olduğu bir çok büyük ağaç.
Gözlerini kuleye çevirdi. Ürpertici kulenin tek bir odasının ışığı açıktı, onun dışında kule karanlıktı.
Normal şartlarda asla sahibinden izin almadan birinin bahçesine girip meyvelerinden yemezdi ama normal biz zamanın içinde değildi.
Duvara doğru koştu ve zor da olsa yüksek duvarın tepesine çıktı ve elmaya ulaşmaya çalıştı fakat başaramadı, duvardan aşağıya güllerin içine düşmüştü. Güllerin dikeni yüzünü ve kollarını çizdiğinde sızlandı fakat pes etmedi.
Hızla düştüğü yerden elma ağacının altına geldi ve sadece iki tane elma kopardı. Bu kendisine yeterdi. Bir tanesini şimdi yerdi diğerini de sabah.
Elmasından büyük bir ısırık aldı. Tam arkasını dönüp gidecekti ki yer sarsılmaya başladı. Steve ne olduğunu anlayamadı en başta. Deprem gibi değildi ama eğer depremse de çok şiddetli bir deprem olmalıydı.
Ağzındaki elmayı yuttuktan sonra karnına giren ağrıyla kaşlarını çattı. Ağrısı yüzünden elindeki elmayı atmak zorunda kalmıştı. Yere dizlerinin üzerine çöküp yüzünü buruşturdu.
Yer sarsıntısı her saniye çoğalırken bir hırıltı duydu. Kafasını kaldırıp baktığında karnındaki ağrıyı unuttu.
Kocaman biri vardı karanlığın ve ağaçların arasında. İnsan değildi. Tüylü, boynuzlu, büyük bir kurt gibi ve her geçen saniye kendisine daha fazla yaklaşıyordu.
Steve ayağa kalkıp kaçmak istedi fakat yapamazdı. Üstüne ağırlık çökerken başı dönüyordu.
Bedeni sol tarafa doğru düştü. Canavar kendisine yaklaşırken Steve'in gözleri yavaş yavaş kapanmaya başladı. En son gördüğü canavarın sarı gözleriydi.
___••••___•••___•••___•••___•••___
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
