Bugün okulun ilk günü annemin işleri nedeniyle yeni bir şehir ve yeni bir lisedeyim artık.Geçmişi unutmak için güzel bir gün. Okulun kapısından girdim az önce. Duvarlar büyük tablolarla dolu çok hoş resimler var. Resimle aramın iyi olduğunu söylemiş miydim? Sıkıntılı olduğum zamanlarda elime kalemi alır ve bir şeyler karalarım.Bunun beni rahatlattığına inanırım.Ah olamaz! Az önce bi çocukla çarpıştım ve önüne baksana diye bağırdı. Daha ilk günden rezil oldum, ne güzel. Her neyse kalkıp silkelendim biraz ve sınıfa girdim. Kötü bir tesadüf. Çarptığım çocukla aynı sınıftaydım. Daha ben özür dileyemeden gitmişti. Sanırım bir özür borçluyum. "Bakar mısın?" dedim. Arkasına döndüğünde yeşil gözleriyle karşılaştım. " Efendim?" dedi. Ben de "Bugün tablolara bakarken sana çarpmıştım. Ve sen özür dilememe fırsat bile vermeden gittin. Özür dilerim." dedim. Önce güldü.Şaşırdım ne vardı ki bunda gülünücek? . Sonrada boğazını temizledikten sonra "Yo önemli değil, çünkü orda tek hatalı sen değildin o sırada bende tablolara bakmakla meşguldüm okulda yeniyim." dedi. En azından benim rezil olmamı anlatabileceği arkadaşı yoktu, şimdilik.
