Timing's A Villain (Montenegro Series 2) -[Completed]

Kabanata 1

"Dagdag gastos lang ang pag-aaral mo, Verlice. If you worked, hindi lang pag-aaral ang inaatupag mo, nakakatulong ka pa sa pamilya natin," Mama yelled at me.

She tore apart my projects. I couldn't do anything but let her and cry.

"Ma, tama na!" I tried to stop her, pero tinulak niya lang ako at pinagpatuloy ang pagpupunit.

"Lintik ka talaga, Verlice. Magtrabaho ka para mapakain ang mga kapatid mo. Bakit kasi namatay pa ang papa nyo?" Mama's tears fell.

After she tore my projects, dinala niya ito sa labas. I was furious, pero wala akong magawa dahil tama naman siya.

I have five siblings na kailangan alagaan at pakainin araw-araw. Since Papa died, naghirap na ang buhay namin. Mama lang ang nagtataguyod sa amin para mabuhay.

Wala kaming kamag-anak na makapitan dahil tinaboy nila si Mama noong pinili niya si Papa.

The youngest approached me, niyakap ako at hinaplos ang likod ko.

"Okay lang yan, Ate. Hayaan na lang natin si Mama...pagod lang sya," he comforted me.

"Okay lang si Ate, bunso. Maghahanap lang ako ng trabaho para makapag-aral... din kayo," I assured him.

Nag-init ang pakiramdam ko seeing him smile.

Inayos ko lang ang sarili ko at naghanap ng maayos na damit.

Wala akong choice kung hindi pumayag sa gusto ng kaibigan kung makapasok sa bar. 'Yun lang ang alam kong madaling kumita ng pera at mabilis pa ang sahod.

We might get evicted dito sa bahay kung pati pang bayad sa kuryente wala kami.

"Saan ka pupunta, ineng?" tanong ni Mama when she saw me leaving the room.

"Maghahanap ng trabaho, ma," sagot ko.

Tumayo sya at tinapon sa sahig ang sigarilyo.

tinapakan nya muna ito bago lumapit sa'kin.

"Buti naman nagtatanda ka rin." Hinaplos nya ang pisngi ko kaya umiwas ako ng ibuga nya sa mukha ko ang usok ng sigarilyo.

"Ma," suway ko.

Pero parang wala syang narinig mula sa'kin.

Sinuklay nya ang buhok ko gamit daliri nya.

"Galingan mo kumendeng, Verlice." Pinalo nya ang braso ko.

Kinagat ko ang ibabang labi para pigilan ang luha kong bubuhos.

Napatingin ako sa isang kwarto.

Nakita ko ang mga kapatid kong sumisilip sa'kin.

Walang pwedeng lumapit kapag galit si mama dahil pagbubuhatan nya rin ng kamay kaya takot na takot ang mga kapatid kong lumapit sa'kin.

"Alis na ako, Ma," paalam ko.

Tinulak nya ako palabas ng bahay kaya wala akong magawa kundi sumunod.

"Wag kang uuwi hanggat wala kang dalang pera," sigaw nya bago sinaraduhan ang pinto.

"A single tear rolled down my cheek, at agad ko rin itong pinunasan... Nagsimula akong maglakad sa kalagitnaan ng gabi.

I called Lia to pick me up.

Keypad lang ang gamit kong telepono dahil iyon lang ang kaya kong bilhin. I only bring it out when someone calls me or when I make a call. Nakakahiya ipakita ang teleponong meron ako, pero wala akong ipinagmamayabang.

"Are you really sure about this, Verlice?" tanong niya sa akin.

Kahit labag sa loob ko, pumayag pa rin ako.