İşte yine o aylardır temizlenmemiş komidinin üzerine yatmış bıyıklarını savurarak koltukta horul horul uyuyan sahibini izliyordu.
Yahu buda insan mı diyemeden edemedi. bu onun sözde sahibi insandan çok boz ayılarına benziyordu tek sorun yaz aylarında olmalarıydı.
Günlerdir kumunu temizlememiş, haftalardır bir kez bile yaş mama vermemiş, su kabını devirip içine yenisini bile koymamıştı.
Kedi yerinden kalkıp tüm vücudunu kıçını geriye vererek esnetti.
Bu kadar yeter.
"Kaybedecek bir şeyim yok rızkımı veren allahtır kula minnet eylemem" diyerek arka bahçeye çıkabilmek için ona özel oyulmuş kapı boşluğundan zıplayıp narin narin yürüyerek etrafında çit bile olmayan bahçeden çıktı.
Boynun da tasma yoktu ama adı felixti.
Yenilmez, yıkılmaz, şerro, ucubelere benzemezdi.
O zekiydi.
Yani tanrı aşkına kim sahibi ona iyi bakmadığı için evden kıçını sallayarak bu kadar rahat kaçabilirdi ki?
Felix özeldi işte.
Ve bu özel yaratık ucuz kuru mamaların evreninde harcanamazdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İki sene önce yazdığım çok tatlı bir kurguydu devam ederim diye düşünüyorum
