[angst, broke up]
geçmişte beomgyu'nun kalbini ağır bir şekilde kıran ve arkadaş grubunun dağılmasına sebep olan taehyun, günlerden bir gün düğün davetiyesi alır, kampüsten bir tanıdıkları evleniyordur. sırf eski dostlarını ve beomgyu'yu görmek için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
esenlikler! bu ilk başta one shot olarak planladığım kurgumun ilk bölümünü (her zamanki gibi) gecenin bir yarısında sizlere sunuyorum.
bu hikaye beni oldukça zorladı. çünkü hayatım boyunca hissettiğim bir duyguyu aktarmak istedim. sanki iğrenç bir hamam böceğiymişim ama öldürülmekten hep kılpayı kurtuluyormuşum gibi bir his asla beni yalnız bırakmadı. belki ergenliktendir; üstüne yediğim zorbalıkları, hem zihinsel hem fiziksel eksikliklerimi ekleyince çok normal bir durum olabilir. en azından hep böyle söylerler.
ne kadar eksik parçan olursa olsun - hatta elinde sadece bir parça dahi varsa şikayet etmeye hakkın yok, derdi babam. tanrı'nın bir bildiği olduğunu tekrarlardı sürekli. tabi bu dediğinin peşinden gitmedim ve gitmiyorum da. öyle yapsaydım sadece kendimi kandırmış olurdum, o kadar.
hayat böyledir ya dostlar; her şeyi yüzünüze yüzünüze vurur; yaptığınız en küçük bir eylem size fırtına olarak döner; kusurlarınızdan ibaretmişsiniz gibi davranılır ama yaşarsınız. çoğu zaman neden yaşadığınızı da bilmezsiniz. kendinizi anın akışına bırakmayı daha kolay görürsünüz.
ben de çoğunluk gibi dediğimi yaptım. fakat doğru bir karar mıydı, emin değilim. dolayısıyla hayatta kaldığımdan (ve sanki peşimde ölüm yokmuş gibi), olası geleceklerimi düşünürüm her gece. bu fic'te onlardan birisini yazdım. yapayalnız, sefil bir hayat; köşeye atılmış ve unutulmuş birisi. hatalarının ona musallat olması yüzünden içmekten başka bir şey yapmayan versiyonum.
umarım dikkatle okur ve bu küçük hikayemi seversiniz. en fazla beş bölüm olur diye düşünüyorum ve bir hafta aralıklarla atacağım.
