Justin's POV
"So, tell me bakit mo ako dinala dito?" Sabi ko
Nandito kami ngayon sa over looking, kita ang city lights. Nakaupo kami ngayon sa likod ng sasakyan niya.
"Just sharing my favorite spot, nandito ako kung malungkot ako, kung galit ako" Ngumiti si Josh nang hindi lumilingon sakin.
"Bakit malungkot ka ba? May galit ka ba? Do i have to fite?" Napatayo ako at tumingin kay Josh.
Tumawa naman siya sakin.
Justin stared at Josh with awe. He's smile is so precious, it's contagious.
Damn, ang gwapo.
"No"
"Eh bakit tayo nandito?" i asked.
"You don't have to hide it, alam kong malungkot ka. Alam ko ding masama ang loob mo, Please say anything"
"H-ha?" Sagot ko
"It's okay kung ayaw mo mag kwento---"
"No, no okay fine"
Josh smiled at me.
"My family hates me" I started.
Tumingin si Josh sakin at sinabing "Continue" ng pabulong.
"Sinisisi nila ako, ako daw ang dahilan ng pagkawala ni kuya"
"Ikaw! kasalanan mo to, kung hindi dahil sa pagiging selfish mo hindi mangyayare to!"
"Ayoko ng maramdaman presensya mo dito sa bahay na to, lumayas ka na."
I felt so helpless, I felt numb. Dahil ba talaga sa akin? Ako ba talaga ang selfish?
"They called me selfish, walang kwenta. Dati naman tawag nila sa akin paboritong bunso" I smiled bitterly.
"Pinalayas nila ako, after ng Graduation namin. Napaisip ako, San ako titira? Nakita ako ni Ken naglalakad may dalang gamit. Siya ang tumulong sakin sa lahat"
"Tinulungan niya ako maghanap ng trabaho, dun ko naalala si Stell at Sejun, pinakilala ako ulit ni Ken sa kanila. Sakto naman na naghahanap sila ng crew."
Josh barely talked. Nakikinig lamang siya sa mga kwento ko. He found Justin's life is so interesting.
"Y-yung phone, yun yung huling naiwan sakin ni kuya, H-he gave it to me before he passed away" Josh asked
Josh looked at Justin with guilt in his eyes. "I-im sorry" He sincerely said.
"You don't have to, hanggang ngayon dala dala ko pa rin yung guilt, sinisisi ko pa rin yung sarili ko. Baka kasi ako talaga yung may kasalanan? And then, i just realized, hindi ko pa na le-let go si kuya. Kaya ako nakakaramdam ng guilt kasi hanggang ngayon iniisip ko pa rin na kasalanan ko. Naalala ko na mabait si kuya, mapagpatawad, mapagbigay. Hinding hindi siya magagalit sakin" My eyes starts to blurry.
"Kaya siguro mabuti na rin na nasira yung phone, i don't have to worry anymore, i've been living 4 years alone. That's enough time for me to mourn" I wiped my tears streaming down to my face.
Inabutan ako ni Josh ng panyo, "S-salamat"
Nag usap pa kami ng kung ano-anong bagay, tumawa sa isat isa. Justin never been happy in life like this. Simula nung umalis siya sa kanila.
"Can i ask something?"
Napatingin naman ako kay Josh.
"Sure ano yun?"
"Bakit mo tinawag na selfish ang sarili mo?"
My smile disappeared, i looked down.
"Dahil yun nga, bisexual ako"
