Arzu sabah 6 buçukta kimse uyanmadan kalkmıştı evin tek kızıydı ve hizmet etmesi gerekiyordu yengeleriyle beraber bütün evin işini halletmeleri gerekiyordu çünkü çok fazla misafir geliyordu. Arzu yataktan kalktı ve çilekli lipbalmını sürdü. Artık hazırdı giyindi, yazmasını taktı ve içeri doğru ilerledi. Yengeleri (döndü ve Pembe) yemekleri onların yapacağını kendisinin avluyu süpürmesini söylediler.
Yemekler yenmiş, genel işler yapılmış, Mal'a girilmişti (inekler yani cnm). Ailenin erkekleri oturup sohbet ederken Arzu bir şey duymuştu aman yarabbi dedi içinden o da neydi Arzu'ya görücü mü gelecekti? Tamam belki 3. sınıfta okuldan çıkmış olabilirdi (çünkü kafası çok kalındı) ama süperzeka olan kızlar (erkeklerde öyle) bile 5'e kadar (O zaman 5'e kadar okumak ooo einstein sayılıyordu herkes 5'e kadar okurdu zaten daha fazlasını okuyan gitsin üğretmen ulsun aq) okuyor diye düşünerek kendini avuttu gerizekalı olmak onun suçu değildi sonuçta zeka anneden alınıyordu ama annesi gayet zekiydi o an beyninde şimşek çaktı "BEN ÜVEY MİYİM????". Tabi böyle boş düşüncelerle oynamayı bıraktı. Şöyle bir düşününce aslında evlilik yaşı da gelmiş ve geçiyordu 16 yaşındaydı (evde kalmışsın knk).
Bir süre sonra annesi ve yengeleri gelip bu sevinç dolu haberi Arzu'ya vermeye geldiler o zaten biliyordu ama çaktırmadı. 2 gün sonra geleceklerdi bu yüzden Kaman'a (Kırşehirde bir ilçe) gidip astap (giysi) almalıydı sonuçta kayınbabası gile güzel gözükmeliydi. Cümbür Cemaat gittiler ve çok güzel diye bir sündürük etek ve kendinden geçmiş bir penye aldılar (O zamanın tarzı oydu ve Arzu artık çok çekiciydi).
Işık hızında geçmişti o 2 gün. O beklenen gün gelip çatmıştı...
