Gorse

I. "Lady Poppy"

Naranasan mo na ba'ng gumawa ng isang pagkakamaling mas malala pa sa pangungupit ng limang fishball o paglalagay ng bato sa bag ng kaklase?

Because I've made a grave mistake. And I'm so fucking dead!

Gusto kong umiyak at magmukmok sa kwarto ko. I'm a terrible person, I know, but I might have crossed the line this time. And I'm so afraid of what's about to happen now. I didn't know doing that thing would lead me to this kind of situation! I'm gonna fucking die!

Mabilis ang ginawa kong pagkilos kahit abot-abot na ang kabang nararamdaman. The clacking sounds of my heels echoed as I rushed down the stairs, making me more anxious about what's bound to happen. I can't believe this! Ngayon pa talaga 'to nangyari? Bakit 'di nalang kahapon o noong isang araw?!

God, forgive me. Magpapakabait na ako bukas.

As soon as I opened the door of the library, I immediately scanned the whole area. At halos mapakanta ako ng hallelujah nang makitang bakante iyon. Malamang, uwian na eh tapos may staff meeting pa 'ata. So kung walang tao dito, does that mean... I'm safe?

Fucking safe!

Finally sighing in relief, I plopped down, comfortably sitting on the table. Pinaypayan ko ang sarili upang muling kumalma. Hindi ko alam kung kinakabahan ba ako dahil sa isiping safe na ako o dahil pakiramdam ko hindi pa tapos ang lahat.

And I have never been so right in my whole life.

Napapitlag ako nang biglang bumukas 'yong pinto. At underestimation kung sasabihin kong nagulat ako dahil huli na nang matantong wala na ang pwet ko sa tuktok ng mesa.

I literally fell face first on the dirty floors of the library. Very shocking.

Hindi pa man nare-register ng utak ang nangyari nang isang boses ang muling nagpagulat sa'kin.

"Ba't mo ginawa 'yon?"

Mabilis na lumipad ang mga mata ko sa dalawang sapatos na papalapit ngayon sa pwesto ko. Nang tumigil ito, ilang pulgada ang layo sa mukha ko, ay siyang pag-angat pa ng tingin ko. At...

A freak?

Napakurap-kurap ako sa kung sinong kaharap ko ngayon. Not because I'm starstrucked or something. Ngayon ko lang kase na-realize na sobrang halaga pala ng buhay ko.

And I'm a hundred and one percent sure that this dude right here already had my name engraved on some... lapida.

"Sumagot ka! Ba't mo ginawa 'yon?!"

Rinig ang bulyaw niyang 'yun sa buong sulok ng library. And to tell you honestly, I'm already doing my fucking best to pray to all the gods out there!

I'm gonna die... Fucking die inside a not-so-cool place! And it's scaring the shit out of me!

Nang 'di sumagot ay amoy na amoy ko na sa buong palagid ang kagustuhang pumatay ng lalaking 'to.

Who's gonna die? Your's truly, Lady Poppy.

Handa na siyang tanggalin ang karapatan kong mabuhay sa fuckening Earth.

Yay me.

Nabigla ako nang walang kaingat-ingat niya akong itinayo at kwinelyuhan. The frickin' audacity, right?

Sumalubong sa mukha ko ang galit na galit na mukha ng isang weird type na lalaki. Why weird? Huwag niyo nang alamin. Basta weird.

"Ano?! Tang ina, sumagot ka!" Kasabay no'n ang malakas na pagyugyog niya sa'kin. And for Pete's sake! I was too stunned to even complain!

Minura niya pa ako? Like, girl? Babae ako, hindi maton!

Gusto ko siyang bulyawan pabalik pero I'm worried he might go overboard. Wala sa bokabularyo ko ang matakot. But looking at him now, I'm afraid punching my pretty face won't even be enough for him. I guess I should play safe or something?

"W-wala akong alam---"

"DAMN YOU!" nanggagalaiting sigaw niya kaya napapikit ako. Half no'n ay dahil nakakatakot talaga siya at 'yung kalahati...

'Yung laway niya, naka-auto spray. Yuck!

So, bakit nga ulit nangyayari 'to?

Like what I've mentioned earlier, I, Lady Poppy, have made a grave mistake. At ano ang mistake na iyon?

I accidentally left this dude's notebook inside a freezer.

Yes, accidentally. And yes, sa freezer.

I didn't do that on purpose--- or maybe I kinda did? Okay, fine! Hindi 'yon aksidente. I was just too happy and a little bored. Pero nagsisisi na ako ngayon!

God, forgive me. Magbabago na 'ko!

"Fuck... Alam mo ba kung anong ginawa mo?!" Muli niya akong niyugyog kaya napapikit ako.

I know I'm a coward and a scaredy cat. But for reals, this dude is just too aggressive! May balak siyang sapakin ako! Gosh, I'm about to die nang 'di man lang nalalaman kung pasado ba ako ngayong semester o ano!

"Tang ina ka, bagsak ako!"

Oh.

There was a long silence after that outburst. At ako? Heto, pakurap-kurap. Bagsak siya. And it's my fault?

"Dahil sayo... bagsak ako sa exam!" nanggagalaiting bulyaw niya pa habang nanlilisik ang mga mata.

Fudge.

Fuuuudge! Dear God, again, forgive me for I have sinned... for real. Like real, REAL!

- - -

Thanks for reading!

Don't forget to vote and comment!<3