ညနေမစောင်းခင်ထဲကဖြီးလိမ်းပြင်ဆင်ကာ
ဖင်တကြွကြွဖြစ်နေတဲ့သားဖြစ်သူကိုဒေါ်မြခင်တစ်ယောက်အတော်ကိုမျက်စိနောက်နေတာ
"ဟဲ့မင်းမလည်းမျောက်မီးခဲကိုင်ထားသလိုပဲဂနာကိုမငြိမ်ဘူး ဘာဖြစ်နေတာတုန်း"
"ဟိုဟာ ဟိုဟာ ဟိုဟာလေ ဟို ဟို"
"အေးပြောစမ်းပါ တဟိုဟိုနဲ့လိုရင်းကိုမရောက်ဘူး"
"ဟိုဟာအမေရယ် မနက်ကဘုန်းကြီးကျောင်းကအပြန်လွန်းနဲ့ညနေဘက်ကျဘုရားသွားဖို့ချိန်းထားလို့"
"ဘယ်ကလွန်းတုန်း မင်းအသိထဲလဲမကြားဖူးပေါင် ကောင်မလေးလား မအေလည်းပြောဦး တော်ကြာသားကမိန်းမရသွားပြီ အမေလုပ်သူကမသိလိုက်ပဲနေပါဦးမယ်တော့"
"အမေကလည်းလွန်းဆိုတာ လွန်းသာထက်ကိုပြောတာ ရွာလူကြီးသားလေ ကောင်မလေးမဟုတ်ပါဘူး"
"လွန်းသာထက်ကိုအမေသိပါတယ် မင်းမလဲ
လွန်းဆိုတော့ အမေကကောင်မလေးထင်သွားတာပေါ့"
"ကောင်မလေးမဟုတ်ပါဘူးဆို"
"အေးပါတော် ရည်းစားသနာတွေဘာတွေထားရင်လည်းပြော သဘောကျတဲ့သူရှိရင်
လည်းပြော အမေတို့ကငါ့သားတွေသဘောမကန့်ကွက်ဘူး မျက်နှာပျက်အောင်သာမလုပ်ကြနဲ့ ကို့ဘာသာသင့်တော်၏ မသင့်တော်၏ချင့်ချိန်ပေါ့ ဟုတ်ကလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါအမေ သားမိဘကိုမျက်နှာပျက်အောင်မလုပ်ပါဘူး"
"အေးပါကွယ် ဟိုမှာလွန်းသာထက်လာနေပါ့ပကော"
"အဲ့တာဆိုသွားတော့မယ်နော်အမေ"
"အေးအေး လူလေးရေ မင်းညီလေးကိုဂရုစိုက်လိုက်ပါဦးနော် သူကအနေဝေးတော့
ဘာမှမသိရှာဘူး"
"ဟုတ်ကဲပါဒေါ်ဒေါ်မြ အဲ့တာဆိူကျွန်တော်မဝင်တော့ဘူးနော် နောက်ကျနေမှာဆိုးလို့"
"ဟိုကောင်လေး အကြီးပြောတဲ့စကားနားထောင်ဘာမှမမွှေနဲ့ကြားလား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါအမေကလည်း သွားပြီ"
နှစ်ယောက်သားလမ်းလျှောက်နေရင်းထွဋ်မြတ်အောင်တစ်ယောက်လွန်းရဲ့မျက်နှာကိုခိုးခိုးကြည့်နေမိတယ်။ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်ရယ်ပြေပြစ်တဲ့နှဖူးလေးမျက်ခုံးထူထူလေးနဲ့မျက်တောင်ခပ်စိပ်စိပ်လေးတွေရယ်သွယ်လှတဲ့နှာတံလေးနနဲ့ခပ်ရဲရဲနှုတ်ခမ်းလေးကမထူမပါးနဲ့ညနေစောင်းအချိန်မှာပန်ချီကားချပ်ထဲကခုန်ထွက်လာတဲ့သက်ရှိအရုပ်လေးလိုပဲ။
