Πως γίνεται ένα βλέμμα να σε καταδικάσει;
Πως γίνεται μια λέξη που δεν ειπώθηκε να σε πληγώσει;
Πως γίνεται να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά;
Αυτό είναι αγάπη και αυτή καταδικάζω.
Ήταν τα μάτια του που με μαγνήτισαν.
Ήταν το αλαζονικό του χαμόγελο που τρύπησε την καρδιά μου.
Ήταν τα τρυφερά του λόγια που γλύκαναν την ψυχή μου.
Ήταν η επιμονή του που με κράτησε κοντά του.
Παρόλα αυτά δεν ήταν για μένα.
Πολλές αγάπες χάθηκαν μέσα σε χειμώνα βαρύ.
Λίγες από τις καλοκαιρινές απάτες έχουν ειπωθεί.
Και όπως τα λόγια του ήταν γλυκά, άλλο τόσο η προδοσία του πόνεσε φριχτά.
Έμεινα σε ένα άδειο δωμάτιο με μάτια δακρυσμένα, απορώντας γιατί κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για μένα.
Για αυτό καταδικάζω την αγάπη.
Την ένιωσα και την έδωσα χωρίς να λάβω πίσω.
Για αυτό καταδικάζω την αγάπη.
Γιατί όσο εγώ την έδινα, αυτή έτρεχε μακριά.
