Unicode
သူ့ခါးကို အဏ္ဏဝါ တင်းနေအောင် ဖက်ထားပြီး ငိုနေတာ မို့ ဆိုင့်မှာ ပုခုံးနာနေတာပင် သတိမရတော့ ။
သူ့ အချစ်ဦး လေး က အငိုသန်လိုက်တာ ။ အဏ္ဏဝါ့ကို အခုလို ကြီး ငိုမယ်ဆိုတာ ဆိုင် ယောင်လို့တောင် မတွေးမိထားဘူး ။
" ငါဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ဆို မင်းက ငိုမနေတော့နဲ့ အဏ္ဏဝါ ရာ "
ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့တဲ့ အဆုံး ဆိုင်ကိုယ်တိုင် ခါးကိုဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်တွေကို အတင်းဖြုတ်ကာ သူ့ဘေးမှာ ဆင်းထိုင်လိုက်သည် ။
" ငါ့ကို ကြည့်ပါဦး အဏ္ဏဝါ "
သူ ပြောတော့လည်း အဏ္ဏဝါ က ခေါင်းမော့လာပြီး ကြည့်လာတာကြောင့် ဆိုင် အသာပြုံးပြလိုက်တယ် ။
" ဆေးတွေ ဘယ်မှာ ထားထားလဲ ငါ့ကို ပြော မင်းမျက်နှာက ဒဏ်ရာတွေ ဆေးထည့်ရမယ် "
" အံဆွဲထဲ "
လက်ညိုးထိုးပြလာသည်မို့ ဆိုင် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည် ။
" ဟုတ်ပြီ ငါ ယူလိုက်ဦးမယ် ခဏ "
ချွတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီ ကို အသာပြန်ဝတ်ကာ အဏ္ဏဝါ ပြောတဲ့ အံဆွဲထဲ လှပ်တော့ လိမ်းဆေးအချို့ကို တွေ့ရတာမို့ အကုန်သာ ယူချလာလိုက်သည် ။
" လာ ငါ့အနားတိုးခဲ့ ဆေးထည့်ရအောင် နော် "
" ဆိုင် "
နှစ်ယောက် သား မျက်နှာက နီးကပ်နေ၍ တစ်ယောက် နဲ့ တစ်ယောက် အသက်ရှူသံတွေ ပင် ကြားနေရသည် ။
အဏ္ဏဝါ သေချာကြည့်မှ နေကြည်အလင်းဆိုင် မျက်နှာမှာ မျက်မှန် တပ်ထားရလို့ အ ရာကျန်တာ လွဲ အဖုအပိန့် တစ်စက်တောင် ရှိမနေ ။
သေချာကြည့်လေ နေကြည်အလင်းဆိုင် ရဲ့ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အလှတရားတွေကို သူမြင်နေရတာ ။
လည်တိုင်ကနေ Coffee နံ့သင်းသင်းလေးကိုလည်း ရနေပြန်သေးသည် ။
လည်တိုင် ။ လည်တိုင် ဆိုမှ ဆွဲကြိုးမျှင်မျှင်လေးဆွဲထားသည့် ဆိုင်က လော့ကတ်သီးကိုတော့ ဘာလို့ ကြယ်သီး လေးလဲ ။
YOU ARE READING
အချစ်ဦး ပုံပြင်
RomanceThe entire story line and character names are just the imagination of the author.
