Monster (One-Shot) Series

EPILEAGUE part I

EPILEAGUE part I

†•†•†

†Maka Lincolin-Deathscythe†

It's been three years since Soul and I were married. Ako na ngayon si Mrs. Maka Deathscythe. Nagkaroon din kami ng anak na lalaki, si Spirit, I call him Spir for his cute sphere nickname.

Naiintindihan ko na ang lahat, naalala ko na ang tunay kong pagkatao. I'm Maka Deathscythe, reincarnated from my own self eighteen years after I died in Hyperthyroidism.

Back then, I'm a slave of Soul, just pure lustfulfiller. Pero nagbago ang lahat nang malaman niyang may malubha akong sakit. Nagbago ang tingin niya sa akin. Until he admit he loves me. At doon ko naisip na... If I were reincarnated, I will be born healthy. No ill that tears our love apart.

Hinayaan kong mamatay ako, dala ang pangakong magbabalik sa pinakamamahal kong Soul. At nang dumating na nga ang panahon, hindi ko siya matandaan. And he made me remember. So we live happily ever after.

Kaya lang, MAY MALAKING PROBLEMANG DUMATING.

Five years after Spir's birth, dumating ang kakambal ni Soul—si Howl. Mabait siya, lagi siyang nakikipaglaro kay Spirit.

Soul entrust me to Howl. Nagpunta ang mag-ama ko sa bahay ng mga nakatatandang Deathscythe. Howl is nice, even to my memories. Lagi siyang nakaagapay sa akin sa tuwing paglalaruan ako ni Soul. He bandages my scars and take care of me. Nakuha niya ang tiwala ko.

At nang gabing iyon, pumasok si Howl sa kuwarto naming mag-asawa.

"Howl?" pupungay-pungay kong tanong. "Anong ginagawa mo rito? Gabi na, ah?"

Lumapit siya sa gilid ng kama at sinuyod ako ng tingin. Kinutuban ako ng masama pero hindi ko iyon ipinahalata.

"Why was it Soul? I'm the one who always been there for you!" singhal niya.

Mabilis akong bumaba ng kama at umatras. "Howl, ano bang nangyayari sa iyo?"

Isang kisap-mata lang ay hawak na niya ang mga pulsuhan ko sa likod ko at nakasabunot sa buhok ko—pilit akong pinatitingala.

Hinapit niya ako. "Minahal kita, Maka, alam kong mo ang mga pagkakataong inaalagaan kita sa tuwing paglalaruan at pagsasawaan ka ng kapatid ko!"

Sa kabila ng sakit ay nagawa kong magsalita. "H-Howl, i-itigil mo na t-to!"

Impit na napatili ako nang diinan niya ang pagkakasabunot sa akin. "No. I'll make you mine, even if it's just one night."

Kinabahan ako sa sinabi niya. "Hinde!" Nagpapalag ako. "Bitiwan mo ko! Hindi ikaw ang Howl na kilala ko!"

Ngumisi siya ng nakakademonyo. "Ako pa rin ito, Maka. Talagang inabangan ko ang isang gabing ito. Kung hindi ka lang naman magiging akin, mabuti pang singilin na kita sa mga tulong na ibinigay ko sa iyo."

At ang mga sumunod na nangyari ay parang bangungot sa akin. I never thought Howl, my very bestfriend, can do something like this.

Nang magising ako kinabukasan ay si Soul lang nakita ko. Nakatayo siya sa gilid ng kama at punong-puno ng galit.

Masakit ang ulong bumangon at kinipkip ang kumot. Hindi ko magawang makatingin sa kaniya. Pakiramdam ko ang sama-sama kong asawa.

"Who did this?"

Hindi ko siya nilingon man lang. Hinawakan ko ang pisngi kong may pasa at maliit na sugat malapit sa mata. Naalala kong sinampal ako ni Howl sa pisngi nang sinubukan kong kumawala sa hawak niya.

"I said who fucking did this!" galit na sigaw ni Soul at hinawakan ako sa magkabilang braso. "Si Howl ang may gawa nito, tama ba ako? Tama ba ako?!?!"

Napaluha ako at napatitig na lang sa pulos pasa kong brasong hawak niya. Hindi pa nawawala ang mga pasa kahit na mabilis naman akong magregenerate dahil may disorder ako kahit na bampira na ako. Kapag nakikipagniig ako ay nagiging mortal ako. Sa dinami-rami ng kukuning kapalit ng ritwal para muli akong maipanganak ay ang pagkaimortal ko kapag nakikipagniig. It takes three to five hours bago mawala ang mga pasa sa katawan ko.

Binitiwan niya ako at inihilamos ang kamay sa mukha. "Fuck him!!! Pinagkatiwalaan ko siya tapos ito ang gagawin niya?!?! Paano niya ito nagawa? Sinasabi ko na nga ba't dapat hindi na kita ipinagkatiwala sa kaniya!!!"

Nanginig ang katawan ko sa tindi galit ni Soul. "Soul..."

Umupo siya sa tabi ko at niyakap ako ng mahigpit. "I'm so sorry, Maka. I promise pagbabayaran niya ito."

After one month...

Hindi pa rin natatagpuan si Howl. Isang buwan ng wala sa sarili si Soul. He's really eager to find his brother to pay for what he did to me.

"'Ma, bakit ba ang init ng ulo ni Papa?" tanong ni Spirit.

Niyakap ko siya. "Wala. May trabaho lang ang papa mo."

"Huwag ka ng magsinungaling, 'Ma. Alam ko ang ginawa ni Tito Howl sa iyo."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Inilayo ko siya pero hindi binitawan. "Anong ibig mong sabihin, anak?"

"'Ma, I may be four years old, pero pang mature ang utak ko."

Jusko, bakit Niyo ba ako binigyan ng anak na kasing-talino ng ama niya? naisaloob ko. Dalawang taon pa lamang si Spirit at nagbabasa na siya ng nagkakapalang-libro, nakakapagsulat na, at may matatag ng isip.

"Uhm, anak—"

"Magbabayad si Tito Howl sa ginawa niya sa iyo, Mama," inabot niya ang leeg ko at binigyan ako ng mahigpit na yakap.

Nangilid ang luha ko at gumanti ng yakap. "Diyos ko, bakit ba mas matalino pa ang apat na taon kong anak kaysa sa akin?" nagawa ko pang ibiro.

"I love you, Mama."

"I love you, too, 'nak."

One week later...

"Bwuah! Bwuah! Bwuaaah!"

Pinunasan ko ng face towel ang bibig ko at f-in-lash ang toilet. "Hindi maaari..." Napahagulgol ako ng iyak.

Nag-aalalang pumasok si Soul ng banyo at hinimas-himas ang likod ko. "Anong problema, Maka?"

Umiiyak na yumakap ako sa kaniya. "I'm so sorry, Soul! I'm so sorry! Hindi ko naman alam na mangyayari ito eh!"

Naguguluhang inilayo niya ako at pinunasan ang mga luha ko. "Bakit ka umiiyak?"

Halos walang lakas na inabot ko ang pregnancy test kit sa sink pero dahil nangingig ang kamay ko ay nalaglag iyon sa tiled floor. Bumalandra sa mukha ng asawa ko ang masakit na katotohanan.

Nahahapong napaupo si Soul sa sahig ng banyo. "Tangina... Putangina, Maka!!!" dumadagundong nitong sigaw.

Nanginig ako sa takot. "Walang kasalanan ang bata sa sinapupunan ko. Please, huwag mo siyang idadamay sa ginawa ng ama niya," humahagulgol kong saad.

"Hinde! Ipapalaglag mo iyang batang iyan! Hindi ko iyan matatanggap kahit anong pagmamakaawang gawin mo!" Galit siyang tumayo at inilabas ang cellphone mula sa bulsa. "Hello? Dr. Hills? Come here this instant! No buts!" In-end call niya ang tawag at nanlilisik ang mga matang tumingin sa impis ko pang tiyan. "We'll get that thing out of you, Maka."

†•†•†

So what do you think? Dudugtungan ko pa ba? Hit comment and tell me what's on your mind! ^_^v

©OjouColt_45