The Bad Girl After 9 Years

Vijf.

POV ELISE

'Tobias?' Fluister ik. 'Ja?' 'Wil je Bren en zo uitnodigen op onze bruiloft?' Fluister ik. 'Ja.' Antwoord hij kort. 'Oké. Kan je mij hun adressen geven?' Hij knikt.

Zuchtend sta ik voor het huis van Justin. Hij is thuis, maar ik heb hem niet gezien. Het licht staat namelijk aan. Ik bel aan en wacht nerveus. De deur gaat open. Een blonde, slanke vrouw staat in de deuropening. 'Hallo.' Zegt ze met een zoete stem. 'Hoi! Ik kom voor Justin. Is hij thuis?' Ze kijkt me vriendelijk aan. 'Hij is aan het werk. Hij komt binnen een half uurtje thuis denk ik.' Zegt ze vrolijk. 'Oh oké.' Zucht ik. 'Je kan wel binnenkomen?' Vraagt ze.

Daar zit ik dan. Op de bank met Miranda. Het is een hele aardige vrouw en ik heb haar verteld waar ik voor kwam. Ze wist ervan. De deur gaat open en daar staat de knappe Justin, die erg weinig is veranderd in de deuropening. Hij kijkt me aan. Even lijkt hij me niet te herkennen, maar als ik opsta, lijkt hij me te herkennen.

'Elise.' Fluistert hij. 'Justin.' Fluister ik terug. Miranda staat op van de bank en loopt weg. Ik loop naar Justin en twijfel geen moment. Ik sla mijn armen om hem heen en ik voel tranen opkomen. Ik heb hem gemist.

'We zijn verloofd. Zou je willen komen?' Zucht ik. 'Natuurlijk. Oh Elise, ik heb je zo gemist.' Zucht hij. 'Ik jou ook.' Lach ik. 'Hoe is het verder met Tobias dan?' Mompelt hij. 'Toen ik weg was heel slecht hoorde ik. Maar nu wel goed heb ik het idee.' 'Oké.' 'Maar jus, ik wil heel graag blijven, maar ik moet echt verder.' Lach ik.

Wesley. Ik sta voor zijn huis en bel aan. Iets minder nerveus. De deur word opengedaan door een meisje. Het is een meisje van een jaar of 4 denk ik. 'Hallo.' Glimlach ik. 'Wie ben jij?' Zegt ze lief. 'Ik kom voor Wesley. Is hij hier?' Ze kijkt me raar aan. 'PAAAAAAAP!' Schreeuwt ze. 'Ja?' Ik hoor voetstappen en dan verschijnt Wesley in de deuropening. Hij is niks veranderd.

'Hallo. Wat kan ik voor je doen?' Zegt hij vriendelijk. 'Herken je me niet?' Vraag ik. Bij het horen van mijn stemgeluid lijkt hij het te weten. 'Elise!' Zegt hij opgewekt. 'Hoe gaat het met je?' Lacht hij.

Dan bel ik aan bij Mike. De deur word snel opengedaan. 'Elise?' Mompelt hij met opengesperde ogen. 'Mike.' Fluister ik. 'SCHATJE KOM EENS! ELISE IS HIER!' Gilt hij. Wat? Er komt iemand van de trap. MICHIEL. 'Elise!' Zegt Michiel grijnzend. Hij trekt me in een knuffel. 'Wacht. Zijn jullie gay?' Mompel ik. Ze knikken beide. 'Ahw!'

Bij Chris ben ik ook geweest. Nu nog naar Bren. Alle jongens hebben me goed opgevangen, maar zal bren dat ook doen?

Ik zucht als ik aanbel. Snel word de deur opengedaan. Dezelfde Bren staat in de deuropening, maar verouderd. 'Bren.' Fluister ik. Ik zie verwarring in zijn ogen, maar dan slaat hij de deur dicht. Ik ben sneller en zet mijn voet ertussen. In de gevangenis heb ik mijn reactievermogen geoefend. Ik duw snel tegen de deur en loop naar binnen.

Ik loop snel door, zodat Bren me niet te pakken krijgt. 'Bren.' Roep ik. Hij komt zuchtend aangelopen. 'Ik weet dat je je dochter 10 jaar niet hebt gezien, maar.. Ik wil dat je me vergeeft voor alle problemen die ik heb veroorzaakt.' mompel ik.