Smutek, płacz. Kłucie w piersi. Poranny smutek, wieczorna samotność, nocny płacz w poduszkę, już przemoczoną od tego. Podnoszony głos na mamę. Źle traktowanie mamy, lecz nigdy Ciebie. Płacz mamy, lecz nigdy twój. Więc mu się daje, aby mnie kochał, aby był cały. Wierzenie w coś więcej, że się zmieni. Że będzie ją kochał tak, jak mnie. Rozczarowanie na twojej twarzy, gdy zrozumiesz, że się nie zmieni. Łzy spływające ciurkiem z twoich bladych policzków. Nie możesz zatchnąć powietrza. Kłucie w klatce, łzy wciąż spływające. Nie możesz zatchnąć powietrza. Nie możesz wydusić z siebie ani słowa, choć próbujesz, wciąż nie możesz.
