Hello from below

The long end:Kinalimutan monabako?

I woke up seeing the first thing I expected, not devin's room, no red lights, Instead a hospital ceiling.

I tried to remain my consciousness as the light was rushing in my eyes. I looked beside me and saw my groupmates waiting for me to wake up.

"Nika!" Vori brightly said.

I squinted my eyes as I watch her walk towards me, hindi sya nag dalawang isip na yakapin ako.

"Finally you woke up" She said after letting me go

"You were in come for 2 months"

"Coma?""Yes we were so worried when someone saw you lying in the road."

I roamed my eyes trying to find Devin, but there was no trace of him

"When was that" I asked.

"Naalala moba yung nag walk-out ka"

flashbacks started rushing through my brain, That time nag-aaway kami dahil ipinaglalaban ko ang kung anong alam kong tama. Pero impossible iyon pagkatapos non ay isinakay ako sa kotse.

Ano ang nangyayari...

Hindi ako umimik at nanatiling tahimik

"May gusto kaba nika? are you hungry" Tanong ng choreographer ko

Tumango ako marahil ay 2 months akong hindi nakakain, kunukulo narin ang tyan ko at parang gusto ko kainin ang lahat ng pagkain.

Naging mabait naman sila saakin at dahil dun nagduda ako at nagtanong kung bakit ganoon ang pakikitungo nila saakin

Kumunot noo si abrelle ang pangalawang matanda sa grupo namin.

"Hindi ba.... May issue ako?" Habol ko pagtapos ng sampong segundong katahimikan.

"Nika, wala kang issue saamin. ako nga ang dapat mag sorry dahil may nasabi akong hindi maganda sayo kaya ka nag walk-out. im sorry"

Maski nalilito ako sa mga sinasabi nila ay pinili ko nalang manahimik dahil alam kong maguubos lang ako ng laway kaka-explain sakanila, In other words hindi sila maniniwala.

Saktong dumating ang choreographer ko dala-dala ang dalawang paper bag ng mcdo, kumain ako at nagpahinga

Makalipas ang tatlong araw ay nakalabas nako ng ospital, nakalabas ako ng ligtas at hindi napagtitripan. may mga iba pangang lumapit saakin at nagpapapicture, at dahil na trauma ako sa nangyari noon napa-atras ako tuwing may lumalapit saakin.

Bumalik saakin ang mga mata ni devin. ang mga ito ay una kong nakita hindi ko alam ay ayun rin pala yung huli.

Napaiyak ako sa kotse. ng may natanaw ako sa isang katawan-katulad ng kay devin, sigurado akong si devin iyun dahil kabidaso ko ang bawat parte nya.

Pinatigil ko kay manong ang kotse atska pabukas na sana ng pinto ng biglang may yumakap sa babae kay devin, napatigil ako at bumigat ang dibdib.

Nanatili akong nakatitig sakanila, Hinalikan ni devin ang noo nito at mukhang suportang suporta naman ang mga pinsan nya.

Hindi ba nila ako naalala...? Nagsasaya sila habang naglulukso ako knowing na hindi na ako ang babaeng poprotektahan nila.

"Sige napo maonong ipagpatuloy mona.."

Tapos na ang mission nila saakin, Ganun rin tayong dalawa devin.

nakailang oras na ata ako sa café ng wala namang inoorder, kaya naman ang barista na ang lumapit saakin.

"Maam? I hope I didn't interrupt your reading but you might aswell want coffee atleast? I'll make it free"

Pinunasan ko ang luha ko atsaka humarap sakanya, natameme ako at napatigil ng makita ko ang baristang lumapit saakin.

"Lenardo..." I whispered.

Nagsingkit mata sya at nagtanong saakin.

"excuse me maam? how do you know my name? have i met you before"Yes.. you've met me before.

"Uhm, no nabasa ko lang sa id mo"

"Oh" he chuckled.

"Sige i'd like to have one"

He smiled at me as a response then he droved off, nagtakip ako ng mukha at yumuko dahil sa bigat na nararamdaman ko.

Nagawi ang tingin ko sa pintuan na bumukas, bumungad saakin di devin at ang napakatamis nyang ngiti, kasama nito ang babaeng nakita ko kanina na nakayakap sakanya.

Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko at mas lalong dumami ang luhang bumababa sa pisngi ko.

Nagtakip ako ng librong gamit ko at hinihintay syang makaalis, malas ko.

"Excuse me?" Muntik na akong mapatalon sa inuupuan ko ng marinig ko ang boses ni devin."hm?" I said not looking at him.

"I think that's our seat your sitting to"

Nagkunot noo ako at tumingin sa sign na nasa lamesa.

"Reserved" ang nakalagay duon.

Nanlaki ang mata ko at dali daling tumayo.

"Sorry" Napatingin ako sa mga mata nya na kumikinang.

"Maam andito napo coffee ny-"

Hindi kona pinatuloy si Lenardo at madaling tumakbo papalayo sakanila. Napatigil ako sa isang parking lot at duon humagulgol.

"Muling nag kita pero kinalimutan monako" I said as my voice broked.

"Sana natuluyan nalang ako, why won't you let me" I cried.

Napaupo ako sa sahig at sa kotseng dko namalayan na kulay pula.

bigla kong narealize na nakalimutan ko ang librong binabasa ko kanina, hindi nako nagbalak na bumalik pa at humagulgol nlng ng humagulgol.

Ilang minuto bago ako napatahimik, ng may biglang tumapik sa balikat ko.

"You forgot your book...Nika"...
(Hulaan nyo kung cno to, dejk)