နံနက်ခင်းသို့ရောက်သည်နှင့် ရိုးရာဟန်မှာမိမိ၏မူပိုင်အပြုံးများကိုဆင်မြန်းကာ ခြံထဲသို့ဆင်းသည်။
မနေ့ညကအလူးအလဲငိုကြွေးခဲ့သည်မှာသူမဟုတ်သည့်အလား ဟန်ဆောင်ကောင်းလေသောသူသာဖြစ်သည်။
ပြုံးနေသည်။သို့ေသာ် ဟန် မပျော်နိုင်ပါ ဧကန်စင်စစ်နွေ့ကိုပေးထားသောဂတိကိုသူတည်မြဲေအာင်ကြိုးစားေနခြင်းသာဖြစ်သည်။
"ဘကြီးညို"
အိမ်အရှေ့မှ စံပယ်ရုံများကိုရေလောင်းနေသောဘကြီးညိုက ရေပိုက်ကြီးကိုချကာ ဟန့်စီအပြေးကလေးလာ၏
"ပြောလေသမီးဟန်"
"ဟိုဟာ ဟန် နောက်ရက်ကြရန်ကုန်ပြန်ဆင်းချင်တယ် အဲ့တာ ကားလေးစီစဉ်ပေးနိုင်မလားလို့ပါ"
"အဲ့တာဆိုဘကြီးညို ခင်မောင်ကိုပြောပြီးသားပါ
သမီးသွားမယ်ဆိုတာနဲ့အသင့်ဖြစ်အောင်"
"ကျေးဇူးပါဘကြီးညို"
ဟန်ထိုနေရာကိုမပြန်ချင်ပါ သို့သော် ဟန့်ကိုမျှော်နေတဲ့ဖွားဖွားကြီးစီတော့အရောက်သွားရပြန်အုံးမည်။
ဖွားဖွားကြီးသည် အလွန်ပင်ေခါင်းမာလွန်းသည်။
ဟန်ကုပေးမှ နေမကောင်းတာသက်သာသည်ဟုချည်းပြောကာအနားမှာခေါ်ထားတက်သည်။
စင်စစ် ရိုးရာဟန်သည် နှလုံးအထူးကုဆရာဝန်တစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။
သို့သော် ဟန်သည် မိမိတန်ဖိုးထားရသောထိုအလုပ်ကိုလဲမခုံမင်နိုင်တော့။
မိမိနှလုံးသားမှဒဏ်ရာကိုတောင်ပျောက်ေအာင်မကုသနိုင်သော ခပ်ညံ့ညံ့ဆရာဝန်တစ်ယောက်တည်းဟုခံယူကာ နေသည်။
အိမ်ပြန်လမ်း...
ဟုတ်ပါရဲ့ ဟန်သည် အိမ်မမြည်သောအိမ်သို့အရောက်ပြန်နေရသည်။
ပြင်ဦးလွင်ဟူသည့်အတိုင်း ဆောင်းအရောက်တွင် မြူများတဖွဲဖွဲကျလို့နေ၏။
ဟန်သည် ကားမှန်ကိုချကာ အပြင်ဘက်သို့ငေးကာလာ၏
ဟန်သည်မြူကျသောရနံ့ကိုနှစ်သက်သည်။
မျက်နှာထက်ဝယ်စင်လာသော နှင်းစက်အေးအေးလေးတွေကိုလဲသဘောကျမိသည်။
ထို့အပြင်စိမ်းလဲ့လဲ့ စိုက်ခင်းများအားကြည့်ရသည်ကိုလဲဟန်နှစ်ခြိုက်မိသည်။
"မမလေးဟန်"
ကားမောင်းနေသော ကိုခင်မောင်၏ေခါ်သံကြောင့်သတိကပ်ကာ နောက်သို့ပြန်မှီလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် တံခါးပိတ်လိုက်မယ်နော် လေကအေးတော့မမလေးဟန် ဟိုရောက်ရင်နေထိုင်မကောင်းဖြစ်လိမ့်မယ်ဗျ"
YOU ARE READING
တေး(Till)
Romanceစိတ်ကူးယဥ်သက်သက်ဖြင့်အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ ချစ်ခြင်းကိုနူးညံ့စွာပုံဖော်ထားသည်မို့.....
