Come ease this ache

Chapter 7

"Zenma I have updates!" Maligaya kong sabi habang nagsusuklay ako sa aking buhok matapos akong sumuot ng damit.

"Na ano? Na magka-date kayo ni Trent?"

"Hindi! Pero parang ganun kung yan ang iisipin ko hihi" kumawala ako ng hagikhik

" Kung hindi naman pala ay e remind ko lang muli ha, wala akong pakealamz kung masisira na niyang tainga mo nakikinig nito. Ok lang maging marupok pero wag na wag kang mag spread ng legs kahit gwapo yan. You have dreams to chase, mhuamhua" I joined stating those words dahil kabisado ko na script niya.

"Getting to know each other pa nga lang  kami eh. At tsaka sinabi ko na sayo diba na, he wants us to be closer dahil it could help him improve a little bit sa panic attack niya. He even asked my permission and said sorry if it may sound like he's using me."

Tumawa siya sa kabilang linya.

"Of course wala naman talagang problema kung nakakapag enhance ang presence mo sa healing process niya. I am just worried for you kakagaling mo pa nga lang sa heartbreak because of Cedric."tumango ako as a response.

Well for the past months na wala na sa isipan ko si Cedric dahil siguro ito noong maaninag ko si Trent sa unang kita namin. Mapangahas talaga kapogian ng isang ito.

It's been months since the accident of Trent  and during those days he dramatically changed, char, well he changed a little bit. Now, more than ever, he is approachable. For me.

Hapon ng araw na iyon na nagbago siya paunti-unti.

"Oh Trent ba't nandito ka pa? Hinihintay mo si Francine?" I overheard someone inquiring but unfortunately I didn't hear Trent's response.

Binilisan ko ang pagwawalis, cleaners kasi kami ngayon.

"Hoi Francine dalian ko d'yan mukhang totoo nga na hinihintay ka ni Trent, shutek ka anong pinakain mo jan?"

"Kagandahan." I unconsciously answered her question.

Humalakhak ang iba kong kasamahan sa paglilinis ng room. Nasama ako sa pagtawa dahil nakakahawa ang tawa ng classmate kong si Janella, parang dolphin lang.

Kinuha ko na akong aking bag matapos kaming naglinis. Inayos ko pa mukha ko bago umalis kasabay sila Janella and Niña.

"Pahingi nga sunscreen. Fran"

Inabot ko sa kanya ang aking sunscreen at binalikan ang pagsuklay.

"Ba't maglalagay ka pa ng sunscreen eh hapon na?" Mapang asar na tanong ni Niña kay Janella.

"Duh may araw pa rin noh" sagot nito at nagpatuloy sa paglalagay ng sunscreen.

I noticed Janella looking outside the door and saw her reaction. "Shutek nandito pa si Trent" She whispered.

Ibinigay ng mabilisan ni Janella ang aking sunscreen at hinila na si Niña. " Ano ka ba Janella!"

Ako na lang isa sa classroom. Nandito pa naman ang bag ng aking Adviser, nasa Faculty siguro.

Kinuha ko ang aking cellphone at nag-selfie para e send kay Zenma through this app called Locket and I click the send button without checking the picture.

As I turned around to see who it was, I noticed Trent standing silently waiting for someone.

"Yes, ano sayo?" AHHH totoo pala talagang naghihintay siya.

He walk forward "It bothers me,"

Na?

"Your wrist. Last time.."

"I told you last week na it's okay. Hindi naman naging peklat kaya double okay"

Now, we walk side by side and have small talks.