RASTLANTI

2.Bölüm

Arkadaşlaaarr nasılsınız? Umrım hikayemi beğeniyorsunuzdur. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. :*

Multimedya: İlkin

Gözlerimi açmaya çalışsam da olmuyodu. Annemi merak ediyordum ama kimseye soramıyordum. Tek hatırladığım bağırışlarımız ve bir süre sonra duyulan ambulans sesi .Hâlâ gözlerimi açamıyordum ve yorulmuştum her yerim ağrıyodu sanırım hala ayılamamıştım.

2 Hafta Sonra

Gözlerimi zar zor açabilmiştim ve karşımdaki ablamı görmemle güvende olduğumu anlamıştım. Ablam beni farkedip hemen yanıma geldi"İlkin, canımın içi nasılsın iyimisin ablam " dedi o an iyi olup olmadığımı düşünemiyordum tek düşündüğüm annemdi onu merak ediyordum. " Annem.." diyebildim sadece daha fazla konuşamıyordum konuştukça ağrılarım artıyordu. Ablam cevap vermedi kesin birşey olmuştu anneme benim biricik anneme birşey olmuştu sanırım. Ağlamaya başladığımda ablam " birşey olmadı " dedi inanmamış gibi baktım ona " gerçekten annem iyi " demesiyle ona inanıp rahatlamıştım. Ve uyku için can atan gözlerimi kapattım.

1 Hafta Sonra

" Nasıl olur ya nasıl hayır size inanmıyorum olamaz böyle bişi olamaz. ." diyebilmiştim o kadar çaresizdim ki hastane odasında yere oturdum. Ablam geldi yanıma konuşmasına izin vermeden " iyi dedin, annem iyi dedin sana inandım lan sana inanmıştım.Allah kahretsin " diyip daha da çok ağlamaya başladım hıçkırıklarım artmıştı zorla yatağa yatırıp sakinleştirici yaptılar ve bir süre sonra uykuya daldım.
--
Uyandığımda oda da kimse yoktu ve başım çok ağrıyodu ben annemi düşünürken babam odaya girdi hemen yattığım yerden kalkıp onun yanına gittim kollarımı boynuna doladım .Ona sıkıca sarılıyordum ağlamaya başladım konuşmuyorduk ben ağlıyordum babam ise bana daha da sıkı sarılıyordu onunda ağladığını fark ettiğimde ağlayışlarım durdu. Babamı ilk defa ağlarken görüyordum ve bu içimi daha da çok acıtmıştı .Benden ayrıldığında " baba. ." diyebildim sadece. Ağlaması durmuştu ve çok ciddi bir yüz ifadesi vardı."kızım" dedi ve sustu konuşmasına fırsat vermeden "dayanamam baba lütfen şaka yaptık diyin ben dayanamam baba" dediğimde gözlerim daha da çok yanmaya başladı babam birşey söylemeden bana sarıldı sarılışına karşılık verip bende ona sarıldım. Hala hastaneden çıkamamıştık tedavilerim hala sürüyordu bu sıkıcıydı hemde çok sıkıcıydı. Saçlarımı çok severim hastane de bile onlara bakım yapıyordum ağlamalarım anca böyle duruyordu.

10 Gün Sonra

Psikolojik olarak iyileşemesem de yaralarım iyileşmişti artık çıkma vakti gelmişti. Eve nasıl gidecektim en son o eve annemle girmiştim şimdi nasıl olurda annemsiz girecektim o eve.