RASTLANTI

3.Bölüm

Arkadaşlar elimden geldiğince hızlı bölüm yazmaya çalışıyorum. Sizde lütfen vote ve yorumlarınızı yazın. Beni siz yönlendirin lütfen nasıl gidiyo sizler açısından merak ediyorum. Sevgilerlee :*

Medya: Meltem

"İlkin, canım kızım, herşeyim biliyorum buraya alıştın ama.." babamın ne diyeceğini az çok tahmin edebiliyordum ama yinede sözünü bölmemek için birşey demiyordum "Türkiye de hayatımıza devam etmemizin senin için daha iyi olacağını düşünüyorum kızım" dedi bunu  bekliyordum ama buna hazır değilim. Annemi, onun hatıralarını burada öylece bırakıp gidemezdim. Düşünceli bir şekilde halıyı incelerken babam tekrar söze girdi "tedavin için Eskişehire gitmemiz gerekecek" evet tedavi görüyorum eve geldiğimizden beri sadece odamda duruyorum evin diğer bölümlerine uğradığım falan yok, çünkü diğer herşeyde annemin izi vardı. Babama cevap vermem gerektiğini düşünüyorum "tamam baba gidelim" dedim ruhsuzca. Biraz şaşırmıştı, belli etmesede onun da burdan gitmekte zorlanacağı kesindi. Oda annemden, onun hatıralarından ayrılmak istemezdi. Ama benim için Eskişehire gidecektik. Hemen gitmeyecektik ama eninde sonunda gidecektik burdan. Yeni bir hayata başlayacaktık nasıl olacak bilmiyorum ama olacaktı.

1 Ay Sonra

Havalar çok sıcaklamıştı. Bavulumu hazırlıyorum, gitme vakti gelmişti. 1 aydır tedavim devam ediyordu psikolojim düzelmemiş yani öyle söylüyorlar. Ben onlara inanmıyorum ben gayet iyiyim. Ama benim onlara inanmadığım gibi bunu söylediğimde onlar da bana inanmıyolar. O kadar çok kıyafetim vardi ki tek bavula sığmıyordu ama tek bavul yapma hakkım vardı yani babam öyle söylemişti. Bazı kıyafetlerimi burada, ablama, bırakmaya karar verdim. Hazırdım artık odamdan çıkıp beni bekleyen babamın yanına gittim.

Uçaktan indiğimizde bizi karşılayacak biri yoktu. Doğal olarak yani akrabalarımız vardı ama İstanbul ve Ankaradaydı. Uçakta hiç konuşmamıştım, gerçi çok sıkıcıydı ama konuşacak birşey bulamamıştım. Babamın seslenişiyle irkildim "İlkin hadi bavulunu al bizi bekleyen bir taksi var" dedi bavulumu aldım ve taksiye bindik. Bir süre sonra sanırım kalacağımız eve gelmiştik. Evet babam biz gelmeden önce ev tutmuştu. Eskisi gibi değildim artık yani öyle olmamaya karar vermiştim iyileşecektim ve gerçekten iyi olacaktım. 13 katlı bir binanın 11.katında ev tutmuştu babam. Yükseği seviyorum sanırım bunun için tutmuştu. Eve girdiğim zaman gözlerimin açılmasını önleyemedim. Kocaman bir salonu ve 2 odası vardı, odalarıda salon kadar büyüktü nerdeyse bembeyaz bir salon vardı gerçekten çok güzeldi. Odama baktığım zaman o da çok güzeldi. Sanırım babam benim için çok fazla şey harcamıştı. Benimde onun için iyileşmem lazımdı. Kıyafetlerimi yerleştirip biraz ortalığı temizledim sanırım bu kadar yorgunluk yeterdi daha fazla yorulmamak için uyumam lazımdı. Bunu farkedip yatağa girdim ve kendimi uykuya teslim ettim.

Bu gün psikoloğa gidicektim. Yeni bir insanla daha tanışıcaktım bu heyecan veriyordu ister istemez. Taksiye binip psikoloğun olduğu yere gitmiştik, evimize yakındı 15 dakika içerisinde orda olabilmiştik. İçeri girdiğimde karşımda çok tatlı bir kadın vardı. Görünüşüyle bile iyi bir bayan olduğunu belli ediyordu âdeta. "Gel bakalım İlkin" dedi geçip karşısına oturdum. " nasılsın?" dedi konuşmama izin bile vermeden "iyiyim diyeceksin ama iyi değilsin İlkin" dedi fazla açık sözlü sanırım. "anneni kaybetmene çok üzüldüm ama ne kadar üzülsemde bu anneni geri getirmeyecek" dedi neden herkesin tekrarladığı sözleri söylüyordu ki? " herkesin söylediği sözleri neden söylüyorsunuz bana" dediğimde "evet çok klişeyim biliyorum" dedi gülümsemiştim bu sözüne. "herneyse İlkin bana biraz anlatmak istermisin? Hayatına devam etmen gerektiğini bildiğin halde niye yapamıyorsun?" dedi. Birden ortalık duygusallaşmıştı."o çok sevdiğim voleybol maçına çıkacaktım düşünsenize ne kadar heyecanlı olduğumu ama o heyecanımı solmuştu ve uçup gitti, gökyüzünden bir melek gibi uçup gitti" dedim bana dolmuş gözlerle bakıyordu. Sanırım ilk defa dertleşebileceğim bir psikolok bulabilmiştim. Buna sevinmedim değil bunu dedikten sonra asistanı içeri girdi ve sanırım burda biticekti konuşmamız. Eve gitmek için psikoloktan çıkmıştık yolu öğrenmiştim babama gitmesini söyledim. Tek başıma yürümeyi severim. Yürümek iyi gelmişti ve sonunda eve varmıştım sanırım psikoloklarla değil kendi kendime iyileşecektim. Eve geldiğimde salonda televizyon izleyen babama sarıldım" hoşgeldin" dedi sevecenlikle "hoşbuldum" dedim. Babama voleybola geri döneceğimi belirtmem lazım sanırım, bu yüzden babamın yanına oturup direk konuya girdim "voleybola devam etmek istiyorum" dedim biraz ani olmuştu ama ağzımda gevelemeye niyetim yoktu. Babam şaşırmıştı ama benim eski hayatıma geri dönmeme çok sevinmişti. "Çok sevindim" diyip bana sarıldı uzun zamandır ilk defa mutluyduk " senin için hemen spor salonu bakmaya başlayacağım" dedi "tamam o zaman şimdilik senin iznini istiyorum bu gün bu kadar yorgunluk yeter" diyip gülümsedim oda gülümsememe karşılık verip başını tamam anlamında salladı. Saat daha 18:30'du ama kullandığım ilaçlar uyku yapıyordu gerçi bundan şikayetçi değildim.

Sabah kalktığımda neşeliydim ve babama süpriz olarak kahvaltı hazırlamak istedim ama aynama yapışmış küçük notu gördüğümde yüzüm asılmıştı "küçük bir işim çıktı kahvaltını yapmayı unutma seni seviyorum" yazıyordu. Sessizce odamdan çıkıp mutfağa gittim tost yapıp yedikten sonra televizyon izlemeye başladım. Televizyon karşısında uyuya kalmışım, uyandığımda babam eve gelmişti onu görünce yüzümde küçük bir gülümseme olmuştu. Babam beni karşısına alıp konuşmaya hazırlandı "İlkin bildiğimiz gibi okul hayatın yarım kaldı ben Fransa da birkaç tanıdık sayesinde liseyi bitirmeni sağladım yani aslında evden gittiğimde o işi hallediyordum. Eğer istersen üniversite okuyabilirsin ama voleybol hayatına devam da edebilirsin.." demişti genelde üniversite okuma  hayalim yoktu benim ben sadece voleybol düşünüyordum. Küçüklüğümden beri tek hayalimdi voleybol, babamın sunduğu benim için seçenek değildi. Tabikide voleybolu seçecektim hem iyileşme sürecim de kısalırdı hem de hayalimi gerçekleştirirdim. Babam benden cevap bekliyomuş gibi bakıyodu bana "baba ne diceğimi çok iyi biliyorsun küçüklüğümden beri hayalim olan voleybolu bir kenara atamam" dedim babam onaylar bir şekilde kafasını salladı ve söze girdi " o halde senin için bulduğum voleybol kursuna da hayır demiyorsun?" dedi çok mutlu olmuştum yüzümde kocaman bir gülümseme vardı babama sarılıp odama gittim

"Hadi İlkin ilk günden geç kalmak mı istiyorsun antrenmana?" diye seslendi babam "şortumu bulamıyorum napabilirim?" diye karşılık verdim ve sonunda bulmuştum. Odamdan çıkıp bana sinirli ve sıkılmış gözlerle bakan babama masum kedi bakışları atmıştım resmen. Ayakkabılarımızı giyip evden çıktık..

Salona vardığımızda herkes ısınıyordu. Babam görevlilerle konuştu o konuşurken ben çoktan soyunma odasına gidip üzerimi giyinmiştim. İlk dikkatimi çeken bir kız olmuştu onunda saçları değişikti ama benim kadar değil. Bu değişiklikten asla rahatsız olmuyorum hatta çok seviyorum. O kızla çalışan hocanın yanına gittim ve yeni geldim falan türünde bişiler söyledim artık yeni hocamı da bulmuştum sanırım.