DORA

Bölüm 2

Dışarıda görsem kendini beğenmiş zengin züppe diyebiliceğim bi kadın bana sımsıkı sarılıyordu. Kadın bana umut dolu bakışlarla bakarken annem onun aksine umutsuzlukla doluydu. Babam sanki karnesi kötü gelipte ailesinden azar işiten çocuk gibi yüzü ifadesizce halıyı inceliyordu.

"Kızım hadi hazırlan evimize gidelim "

"Noluyo burda ve bu kadın ne saçmalıyo?"Bu kadın kim de bana emir veriyo. Pardon da canım who are you?

"Bücür anlaşılan gerçek kardeş değilmişiz.Biliyodum ben benim bu kadar mal bi kardeşim olmaz. Bu yakışıklılıktan sonra bu tip nasıl olur aq." Doruk ortalığı yumuşatmaya çalşırken daha çok geriyodu.

Hızlı adımlarla odama gidip kapıyı kapattım.Ne demek ben annemin gerçek kızı değilim - cümleden mantıksızlık akıyo aq -

Kapım yavaşça aralandı. Doruğun kafası aniden kapının arasından çıkınca ağzımdan ufak çaplı bir çığlık kaçtı.

" Ne kadar korkaksın sen kızım ya."

" Üzülme be bücür. Ben seni yalnız bırakır mıyım hiç. Kurtulamazsın benden haberin olsun."diyerek gözünü kırptı. Ne kadar yürüyen ego olsada abim diye söylemiyorum harbi taş çocuk şimdi.Genimizde var diyicem ama farklı genlere sahibiz. Her ne kadar bunca sene bilmesekte artık öğrenmiş bulunmaktayız.

Bunlar nerden çıktı ki şimdi. Bu kadar sene yoksan bundan sonra da onlara ihtiyacımın olmadığını bilmeleri gerekiyodu. Neden birden kendi kızının hayatını mahfedersin ki.

" Ben onlarla gitmem abi anlıyo musun? Gitmem " sesim sonralar doğru yavaş yavaş kısılmıştı.Kendimi oldukça güçsüz hissediyodum , hayattan soğmuş , bezmiş bi halim vardı.

" Sadece uyumak istiyorum abi. Sadece unutmak kısa bi süreliğinede olsa bunları düşünmemek istiyorum. Daha yeni öğrendiğim bi şey beni hemen nasıl etkilemişti. Belki de saçma bir oyun veya daha mantıklısı yanlış anlaşılmaydı. Hemen duygusallığa bağladım gene.

Başımı yastığıma koydum ve yorganımın içine iyice girip yorganı bedenime sardım.Abim anlıma nazik bi öpücück koyup dışarı çıktı. Rahatsız olmamdan çekinirce kapıyı nazikçe - elinden geldiğince - kapatmaya çalıştı

* * * * * * * * * * * *

Sabah kalktığımda annem (?) yanımda yatmış beni izliyordu.

"Bak kızım istemediğin sürece seni onlara vermiyiceğimizi bil."

"Anne nasıl olmuş ? "

"Senin doğduğun gün hem ben hem de Kübra hanım doğum yaptık. Benim bebeğim ölü doğmuş ama bi karışıklık sonucu Kübra Hanıma bebeğinin ölü doğduğu söylenmiş ve onun bebeğini yanı seni bana vermişler güzel kızım. Kübra Hanım senelerce bu olayın peşini bırakmamış sonucunda da kızının hala yaşadığını öğrenmiş. Senelerce seni aramış sonunda da Koray Bey senin izini bulmuş . Seni 1 yıl boyunca gözlemlemişler ve kendilerin de senin yanına gelicek cesareti buldukları zaman yanı dün bizim eve geldiler kızım. "

İçimi şaşkınlık kaplarken niye ben diye düşünmeden edemedim. Her zaman ufak olaylarda niye ben diye itiraz ederdim , eve gidip haberleri izleyince Allah tan benim başıma böyle olaylar gelmiyo derdim ama şuan bu durumda olmak insana çok acı çektiriyo . Özelliklede benim gibi ailesine gerçekten bağlı biriyseniz. Bunca insan hatta hastanedeki bunca bebek içinden niye ben ?

" Yani beni 1 yıl sapık gibi takip etmişler."

Geçen ay Çisemlerle içip ağacın dibine kustuğumuz zaman aklıma gelince yüzüm kızardı.

" Ne sapığı lan anneğğğ noluyo "

" Böğüren bir adet Doruk."

"Kızım kim bu sapık söylesene indiriyim hemen"

" Sensin Doruk. Bi kızın odasına çat diye giriyosun."

" Napiyim kızım konuşma sesleri gelince merak etiim."

" Tamam aq çık da giyiniyim. "

Doruk annemin kolundan tutup dışarı çıkardı. Dolaptan kıyafetlerimi çıkarıp giydim. Ellerimi ağlamaktan şişen gözlerimin üstünde gezdirdim. Çay tedavisi yapıcak vaktim olmadığı için çantamı alıp odamdan dışarı çıktım. - Çay tadavisi ; soğuk çayı pamuğa batırıp sıkın sonra gözünüzün üstüne koyduğunuz zaman şişliği alıyo-.

Okula gidince hemen Ceyda nın yanına oturdum. Huzursuzluk hisstemiş olucak ki suratıma acıyla bakıyordu. Yüzündeki " anlatmanı bekliyorum ifadesini arka plana atmış şefkat dolu bakışlarını yüzümde gezdiriryordu. Sıra gözlerime gelince bakışlarını sabitledi.

" Anlatmıyıcak mısın ?"

" Ailem gerçek ailem değilmiş."

" Nasıl yanı ? "

" Hastanede olan bi karışıklık " diyip annemin bana sabah anlattıklarını hatırladığım kadarıyla anlattım. Ben bir yabancıya ne zaman bu kadar çabuk güvenir olmuştum. Bunu bana karşı kullanıp kullanmıyıcağını bilmeden neden anlatıyordum. Belki de tanımadığım birine anlatmak daha kolaydı. Daha Çisemin bile haberi yokken Ceyda her şeyi biliyordu.

Multimedya Doruk