Ready na ko ibigay yung gusto mo
Yung puso ko.
My heart jumped with joy totoo na ba to? pero tahimik lang ako, pinapakinngan yung susunod niyang sasabihin,
May inabot siya sakin at kinuha ko agad sa excite. Baka singsing, kwintas or whatever. Pagtingin ko kung ano yun halos mamatay naman ako sa takot ng mahawakan ko ang mga naghihingalong mga ipis.
"Waaaaaaaaaaaaaaahhhh" halos magtitili ako sa takot ng mahawakan ko yung mga ipis while vice is laughing out loud sa gilid parang baliw.
Mangiyak ngiyak ako sa takot. Pinakatakot pa naman ako sa ipis. Si vice lang ang nakakaalam nun. Bigla namang pumasok si Tita Rosario sa kwarto
"Anong nangyari? May narinig akong sumisigaw"
Bigla namang lumapit sakin si vice at inakbayan ako, "ta si vice" I said, mangiyak ngiyak ako pero sumabat si vice "ma, naghaharutan lang kami" hinalikan niya yung noo ko " kaw talaga makasigaw kang babae ka" nakasimangot naman ako sa kanya
"Akala ko naman kung ano na! O siya matulog na kayo alas onse na naghaharutan pa kayo." at sinarado na ang pinto
Humiwalay naman ako kay vice ganun din siya habang natatawa pa din. Umiyak naman ako at umupo sa sa gilid.
"Ipis lang to naman,Arte" saad niya.
Hindi naman talaga ako naiiyak dahil sa mga ipis. I am crying because I'm hurt. Akala ko totoo na. Hopia nanaman pala ako. I thought he was serious but he just make fun of me. Ako naman tong asado
I sat there still crying. Naramdaman ko namang binuhat niya ko papunta ng kama. Hindi siya nagsalita. Hindi ako pumiglas hinayaan ko lang siya.
Narinig ko naman siyang kumanta sa harap ko.
(Ever Enough - ARTTM, pakisearch ma lang sa youtube)
I will always be yours
forever and more
through the push and the pull
I'll still drown in your love.
And drink til I'm drunk.
In all that I done, is it ever enough?"Anong title nun? " I ask between my sobs.
"Secret" sabi niya
Natahimik naman kami parehas. Nangangapa ako ng pwedeng sabihin pero walang maisip yung utak ko. Na stock yata dahil sa kanta niya. Hindi naman kasi siya kumakanta. Narinig ko naman na nagsalita siya.
"Mag aral ka, malapit na finals oh! 2 sem na lang gagraduate na tayo! Ayokong gumraduate ng di ka kasama." Nakatingin lang ako sa kanya
"Gusto ko pag graduate natin, magkasama pa rin tayo sa trabaho, Magkasama sa lahat ng gagawin natin sa buhay. Magkasama forever.
Emphaszing what he just said makes me question him.
"Mahal mo na rin ako?" I ask
It took minutes bago siya nagsalita."Mahal kita! Sa paraang alam ko" Unti unti siyang lumapit siya at hinalikan ako sa labi. Ramdam ko yung pagmamahal sa bawat galaw ng labi niya.Siya lang nakakapag paramdam sakin ng ganito. Yung sabik na nararamdaman ko everytime I'm with him. Oo sabihin nating bakla but it doesn't stop me from loving him. Ok na rin kahit hindi siya maging lalaki na straight. Minahal ko nga siya ng ganun ang preference bakit ko babaguhin? Later on, i responded to the kiss deeper than his.He started to went on top of me and I shivered when he hold my thighs at pinulupot sa bewang niya. I could feel this hard thing under him. But we continue to kissed and i think i hear my self moan. Vice lips smiles while still kissing me. "Let's make a baby? Mommy?"
BINABASA MO ANG
Is it ever enough?
FanfictionTwo Bestfriends, One feeling. Is it Ever Enough? A ViceRylle fanfic Hopia like it