Bölüm-4-

18 2 0
                                    

Dersimiz bitmiş ders hakkında konuşuyorduk

"bu derslerden bıktım ya beynime yüklenmiyor bunlar"

hoseok hyungun söylediği şeye kıkırdayıp konuşmayı dinlemeyi sürdürmüştüm. seokjin hyung gizli birşey söyleyecekmişcesine gözlerini kısıp fısıldayarak

"bence sende beyin yok o yüzden anlamıyorsundur" jimin ile biz gülerken hoseok hyung kaşlarını çatıp seokjin hyunga sinirli bakışlar atmıştı.

"evet edebiyat ödevini yapmayan varsa kusura bakmasın benden bakamazlar" gülümseyerek sözünü söylemişti

"aman seninkine kalmadım zaten"

"valla ben kaldım, jiminciğim lütfen bak akıllısın zaten bi güzellik yap he"

"karşılığım ne olucak peki?"

"vay be birde karşılığında birşey istiyor biz o kadarda düşmedik..."

bir süre bekleyip tekrar konuşmaya başlamıştı

"istediğin çikolatadan alırım"

seokjin hyung gülerek "ben böyle birşey görmedim ya" demişti bende hoseok hyungun bu sözüne ufak kıkırtılarımı yollamıştım. Birden aklıma gelen şey ile kıkırtım yüzümden solarak gözlerimi büyütmüştüm.

Ödevimi unutmuştum!

"ne oldu?" hala öyle bakmaya devam ederken jin hyung soruyu bana sormuştu, diğerleri de bana bakmaya devam ediyorlardı, bu ödev notumu etkileyecekti ve ben bunu bile bile evde unutmuştum

"ödevimi evde unuttum ne yapacağım ben" notumun bu unutkanlığım yüzden düşsün istemiyordum hoca zaten bu gerçeği bahane olarak görecekti.

"ciddi misin?" kafamı aşağı yukarı sallayarak jimin hyungun sorusunu cevapladım, oflayıp

"üzülme jungkook hem fazla puan kırmaz"

"hyung ne olursa olsun puanımın bu unutkanlığım yüzünden düşmesini istemiyorum"

hoseok hyung bir çözüm bulmaya çalışıyordu, diğerleri de aynı durumdalardı. Jin hyung yerdeki bakışlarını bana yöneltip

"evdekileri ara o zaman belki onlar getirebilir ne dersin" jin hyungun söylediği şeyle dişlerim gözükecek şekilde gülümsemiştim

"olabilir doğru akıllı hyungum benim" diyerek sarılmıştım

"tabi ki öyleyim, ben olmasam ne yapacaktınız yatın kalkın dua edin benim gibi bir hyungunuz olduğu için" dediği şeye gülerek ondan ayrılmıştım

"iyi ki jin hyungumuz var" diyerek yukarı bakmıştı hoseok hyung

"aferin"

Ödevimi evimizdeki birisi getirebilirdi tabii ama annem ve babam çoktan evden çıkmışlardır kimse getiremezdi, içimdeki umutsuzluk duygusu artarken aklıma gelen kişi ile içimde bir umut ışığı belirmişti. Telefonumu çıkartıp uygulamaya girip taehyunga mesajımı yazmaya başlamıştım

Taehyung / Jungkook

jungkook🧚‍♀️🐇:

 taehyung hala  bizim evde misin?

Arkadaşlarımın yanından uzaklaşıp mesajı beklemeye başladım, telefonu kapattığım an bildirim sesiyle hemen telefonumu açıp taehyungun attığı mesajı okumaya başlamıştım

Taehyung😇💜:

bir şey mi oldu?

jungkook🧚‍♀️🐇:

Secrets tkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin