Aslinda iyiyim gercekten. Bir kere ozgur hissediyorum kendimi. Capraz yatiyorum yatakta oh be diyorum hersey tamamen benim artik. Canim ne isterse onu yapiyorum. Ama bazen bilhassa aksam olurken bi tuhaflik olmuyor degil. Sizliyorum. Ozluyorum. Aklimdan atamiyorum mesela. Bakamiyorum. Kiziyorum. Cok kiziyorum. Uzmek istiyorum seni. Canini yakmak istiyorum. Sonra yatisiyorum. Sanada uzuluyorum. Ama iyilesiyorum ya iyilesiyorum. Unutmaya calisiyorum seni. Ilk zamanlardaki gibi olmaya calisiyorum. Yeniden tanismis gibi. Yok sayiyorum seni. Senin beni saydigin gibi. Ozlemiyorum artik seni. Senin beni ozlemedigin gibi. Sevmiyorum artik seni. Senin beni sevmedigin gibi. Nefret ediyorum senden. Senin benden ettigin gibi. Ama kiyamiyorum sana. Sen bana kiyabilsende ben kiyamiyorum sana. Aslinda seviyorum seni. Aslinda unutamiyorum seni. Aslinda vazgecemiyorum senden. Aslinda nefret etmiyorum senden. Aslinda cok ozluyorum seni. Kendimi kandiriyorum. Sevmiyorum yalanina inandiriyorum. Ama yalan oldugunu biliyorum. Bir yalanin pesinden nasil gidilir ki? Benim bir tek yalanim vardi. O da sendin. Ama artik yalan yok. Sende yoksun. Seni seviyorum. Ama unutmak zorundayim biliyorum. Zorundayim hissediyorum. Zorundayim goruyorum. Zorundayim duyuyorum. Benden vazgecmemissindir belki de. Zorundasindir? Oyle misin? Zorunda misin?
