Julia's POV
Pagkatapos kong makuha ang mga papers ko ke Kwago, agad naman akong umuwi samin. Ang panget ng araw ko. Sobrang PANGET. -_________-
Pagkarating ko sa bahay, agad akong pumasok sa kwarto ko at nagtalukbong ng kumot.
"Aaaaaaaaaaaah!" Napasigaw nalang ako ng walang dahilan. Ang daming gumugulo sa isip ko. Di ko alam kung kanino at san ako nagagalit. Inalis ko ang kumot ko dahil naiinitan na ako. In-on ko ang aircon at kinuha phone ko.
Laking gulat ko ng nakita ko ang nakalagay sa screen ng phone ko.
22 missed calls at 18 messages.
di ko man lang namalayan na ang dami na palang nagtext sakin.
Yun pala naka-silent phone ko. -_-
Nagulat ako ng nakita ko ang isang pangalang nakaregister na nagtext saken.
A message from him.
A message from
KWAGO >.<
Ano na naman bang kailangan nito at nagtext?! Nabwibwiset na nga ako dito eh!
Nagtataka ba kayo kung bakit alam ko na si KWAGO ang nagtext saken kahit di ko nababasa ang kalahatan ng text? It's because sinave ko ang number niya. Ayoko kasi ng mga unregistered number na nagtetext saken. Tsaka baka magtext pa saken ulit yun.
O.O
Pero its not like im expecting a text from him. Sadyang.
Ahmm.
Basta!
Binasa ko ang text niya and i felt some relief.
Marunong din pala siyang magpasalamat.
Gusto niyo ipakita ko sa inyo kung ano yung text niya?
Ha?
Ha?
Ha?
Ayaw niyo? Edi Wag!
Dejk.
Sige. Eto na :D
~~
( SMS ) From: HAMBOG NA KWAGO
Hey! Salamat at sumipot ka kanina. Ibinalik mo saken ng maayos ang papers ko. Ngiti naman jan! hehe. Daniel nga pala to. ;)
~~
Di ko na siya nireplyan. Yes. Parang ang baet niya sa text niya. Pero i still hate him! I don't know why. Basta! Siya ang dahilan kung bakit panget ang araw ko! (Siya nga ba?)
Ewan!
Basta!
Makatulog na nga! Badtrip! (>_<)
~~
Daniel's POV
Bago ako matulog, may biglang naiisipan akong gawin.
Pero nagdadalawang-isip ako kung gagawin ko yun.
Gagawin?
Hindi.
Gagawin?
Hindi nga!
Gagawin ba?
HINDI NGA!
Pero, dapat kong gawin yun. Kahit saksakan ng yabang yun.
Okay.
Breath in.
Breath out.
Get your phone daniel and call her.
Call her?
What?!
No!
Sisigawan na naman ako nun eh!
Itetext ko nalang siya. Para CHILL. ^.^
Yohoo! Magpapaka-baet muna sa ngayon. it's better to be late than never. Eh? Ano connect? HAHAHAH! Bayaan niyo na ako. Wala akong maisipang kasabihan eh. XD
Kinuha ko na ang phone ko at tinext siya.
~~
To: Ms. Yabang
Hey! Salamat at sumipot ka kanina. Ibinalik mo saken ng maayos ang papers ko. Ngiti naman jan! hehe. Daniel nga pala to. ;)
~~
Yun lang ang text ko. BOW ^^
Siguro ngumiti na yun. Eeeeeeeeeeeh!
O.o
Ahmm. Yung text na yun, its a sort of thankyou2 lang ha. Pero i still don't like her. Nagmamagandang-loob lang po. Hehe. Nagtataka din ba kayo kung bakit meron akong number niya? Yung nasaken pa kasi yung papers niya, binasa ko yun at nakita ko cellphone digits niya. Sa tingin niyo san ko kinuha yung number niya aber?
Teka lang, may naririnig akong humihikbi sa kabilang kwarto.
Umiiyak ba si Mama?
Bakit?
Pumunta ako sa kabilang kwarto at tama nga ang hula ko.
Umiiyak si Mama. Lumapit ako sa kanya at hinagod ang kanyang likod. Lumingon siya at niyakap ako. Niyakap ko rin siya pabalik. Kawawa naman ang Mama ko.
"Bakit po kayo umiiyak Ma? Nag-away ba kayo ni Papa?" tanong ko kay mama.
" hindi anak. hindi." umiiling niyang sabi. Eh kung hindi si papa ang dahilan. sino at ano?
"Ano po bang dahilan at umiiyak kayo ma? Sabihin niyo saken. Ayokong nakikita kayong umiiyak Ma." Ayoko talagang nakikita si Mama na umiiyak. Gagawin ko lahat para kay Mama. Siya lang ang tanging taong umiintindi saken kahit ganito ako. Mahal na mahal ko ang Mama ko.
"Ang anak ko" Anak niya? Ano pala niya ako? Ako ba ang dahilan ba't umiiyak si Mama?
"Ano po bang kasalanan ko Ma? Nagpapakatino na po ako. Sorry ma kung anu mang nagawa kong kasalana-"
"Hindi ikaw ang tinutukoy ko daniel."
"H-hindi p-po a-ako? Edi, sino po?"
"May kapatid ka daniel." Ha? May kapatid ako? Di ko naman alam na nagbuntis si mama pagkatapos saken eh!
"P-po? M-may kapatid po ako? S-sino po? N-nasan na po siya?" Naguguluhan ako. May kapatid ako nang di ko alam. Di kaya may ibang lalake si mama?
"Di ko na alam kung nasan siya ngayon. Inilayo siya saken" Di niya alam? Paano? Sino nga?
"Ano pong-" di ko na natapos ang sasabihin ko nang biglang magsalita si mama.
"Pasensya na daniel sa pag-aabala ko sayo. Nagiging madrama ako sa harap mo anak. Sige matulog ka na. may pasok ka pa bukas."
"Okay ka na po ba ma? Okay lang po. Naiintindihan ko naman po kayo." Sa totoo lang, wala akong naiintidihan. Naguguluhan talaga ako.
"Salamat anak. Sige na. matulog ka na." Tumango ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kwarto na may pagtataka sa mukha.
"May kapatid pala ako."
VOUS LISEZ
You're My Long Lost Sisisister? >,< (JulNiel/JulQuen FF.)
Fanfiction"For some reasons, you can't be with someone you love. But life's not unfair. It's just that, not all things you wanted to be will be where you want and what you want. If it's meant to be, then let it be." a story of an unpredictable/complicated lov...
