Difficult Love

37. Secrets

FLEUR POV

Mijn vader is dood.
Ik kan het nog niet helemaal beseffen wat er net is gebeurd, maar er is een groot deel uit mijn lichaam gescheurd.
Ik voel pijn, verdriet en vooral woede.
Hoe kon mijn vader mijn moeder en mij dit aandoen?
Waarover was hij aan het denken toen hij zichzelf dood dronk?
Waarom had ik niet eerder aan de bel getrokken?

Na ik in Samuels armen vloog op die parkeerplaats heb ik het hele verhaal uitgelegd aan Jill en Dioni.
Het was heel raar om in het openbaar met zijn vieren te praten.
Tot mijn verbazing heeft ook niemand ons lastig gevallen.

'Waar denk je aan?'
Mijn gedachten worden verstoort door Samuels warme stem.

'Aan vandaag.' Antwoord ik.

Toen we weggingen van de parkeerplaats heeft Samuel aangeboden om met hem me naar huis te gaan.
Hij vertelde me dat hij geen nee zou accepteren dus ik heb maar gewoon toegegeven.

Nu liggen we samen op zijn bed met een kleed om ons heen.
Zijn grote handen wrijven over mijn arm om me warm te houden.
Zijn familie was thuis toen we binnenkwamen en hebben mij ook met open armen ontvangen.
Ik vond het best ongemakkelijk om hen terug te knuffelen aangezien we elkaar gek genoeg nog nooit hebben ontmoet.

'Moet je hem niet opnemen? Ze probeert je al de hele middag te bereiken.'
Ik kreun en pak mijn mobiel uit mijn broekzak om mijn moeder vervolgens weg ge drukken.
Ze belt me bijna nooit.
Ik ben best vaak alleen thuis. Soms wel voor een week lang.
In dat soort gelegenheden belt ze me nooit en als ze me een keer belt komt er alleen maar gezeur over hoe ik zo perfect mogelijk kan zijn.

'Op dit moment kan ik mijn moeder er niet echt bij gebruiken.'
Samuel knikt en gaat verder met over mijn arm wrijven.

Ik ben niet echt opgegroeid met een moeder of vaderfiguur en heb dus ook nooit echt een band met mijn ouders gehad.
Ik ben daardoor ook best zelfstandig en ik leer goed.
Ik sta er goed voor op school en ik maak best makkelijk vrienden al ben ik niet echt een prater.

Ik haatte het altijd als mijn vaders kroegvrienden mee naar huis kwamen.
Er was dan altijd geschreeuw en overdreven gelach.
Op dat soort momenten sloot ik mezelf altijd op in mijn kamer en ging ik lezen of mijn huiswerk maken.

Ik schrik op van een kabaal uit de keuken.
'WE KUNNEN AAN TAFEL!' Klinkt er.

'Ik denk zomaar dat we gaan eten,' Grinnikt Samuel.
'Eet je mee?'
Ik geef hem de beste glimlach die ik op dit moment kan geven en hij trekt me van zijn bed waardoor ik over zijn rug hang.
Ik geef een gil en protesteer hevig.
Ik trommel op Samuels rug, maar het heeft geen zin.
Hij geeft een klap op mijn kont en rent als een gek zijn kamer uit en dendert met mij op zijn rug de trap af.
Hij gooit de deur naar de eetkamer open en we kijken naar vijf verbaasde blikken op ons gericht.

Samuel zet me lachent neer en ik volg hem met een kop van een biet naar de eettafel en zak neer op een stoel naast hem.

MAUD POV
Niet normaal dat ik dit ga doen.
Ik heb het nog nooit aan iemand verteld en nu sta ik op het punt om het Cassius te vertellen.
Ik heb om zeven uur afgesproken bij mij thuis.
Ik check nog even of ik alles heb opgeruimd in mijn kleine kamertje en ik raap nog even snel mijn gemartelde Pride and Prejudice van de vloer.

Ik weet niet wat het is aan dat boek wat me zo aanspreekt.
Of het nou Darcy's trots is of Elisabeth's kracht, het blijft me een raadsel.

Na een lange periode van geestelijke en lichamelijke pijn heeft lezen me weer een beetje tot rust gebracht.
Ik ben er tot de dag van vandaag niet helmaal overheen omdat het verleden me blijft achtervolgen.
Ik draag het letterlijk altijd met me mee.

Er wordt zacht op de deur geklopt en ik worstel mezelf van mijn comfortabele bank.
Ik trek de deur open en ik zie de vrolijke en bezorgde lach van Cassius.
Ik zie dat hij niet precies weet hoe hij me moet begroeten dus ik geef hem maar een knuffel aangezien ik dat wel kan gebruiken.

'Kom binnen.' Zeg ik terwijl ik een stap opzij doe om Cassius binnen te laten.
Ik sluit de deur en ik loop achter Cassius aan de kleine woonkamer in.

Hij kijkt even rond en trekt vervolgens mijn jas uit.
Ik pak hem aan, hang hem op in de gang en loop weer naar Cassius.
Ik nodig hem uit om naast me op de bank te komen zitten en ook hij ploft neer.
Ik moet lachen op de manier hoe hij het comfort van de bank test door een beetje op en neer te bewegen.

'Laat ik maar gelijk beginnen met mijn verhaal, want dan hebben we dat gehad.'
Cassius knikt.
'Ik begrijp ook als je het niet wil vertellen hoor.'
Ik krijg vlinders in mijn buik van het idee dat Cassius met me mee probeert te denken.

'Het is denk ik beter dat ik het iemand vertel.'

Cassius knikt weer.
Ik haal diep adem en ik begin met het vertellen van mijn verleden.
Dat verhaal dat al zo lang is afgesloten van de wereld.
Dat verhaal dat me al mijn hele leven achtervolgt.
Dat verhaal dat niemand ooit achter mij of mijn familie zou zoeken.

-----------------------------------
Ik weet het, ik weet het.
Waarschijnlijk willen vele van jullie me vermoorden omdat ik al heel lang niet meer had geüpdatet en omdat ik ben geëindigd met zo'n rot cliffhanger.
Het spijt me!
Ik ga proberen om vaker te updaten:)
Ik wil ook even zeggen dat ik waarschijnlijk een nieuw boek ga schrijven!
Ik heb nog wel personages/namen nodig, dus als je interesse hebt ik sta voor alles open :D
Ik heb dus al bijna 6K reads!
Jullie zijn echt ongelofelijk... Ik hou echt van julliexx
Ik update zo snel mogelijk!
PROMISEXX