Difficult Love

41. Geen einde

'Verdomme Jill! Waar zit je?!' schreeuw ik terwijl ik gefrustreerd tegen mijn bedrand aanschop.

De pijn die ik voel ik mijn tenen negeer ik.

Het kan me geen flikker schelen wat er met die verdomde foto gaat gebeuren, als ik Jill maar terug krijg.

We weten beide dat we niet zonder elkaar kunnen leven.

we hebben al zoveel meegemaakt samen.

Zoveel, terwijl we nog maar een half jaar bij elkaar zijn.

De tijd is best snel gegaan.

Ik ruk mijn kast open en trek er een sweater en een zwarte boek uit.

Ook mijn kledingkeuze boeit me geen reet vandaag.

Ik wil naar Jill toe.

Ik wil haar vasthouden en haar vertellen dat alles goed komt.

Ik wil haar prachtige lippen kussen en haar vertellen dat ze prachtig is.

Ik wil haar vertellen dat zonder haar, mijn leven geen zin heeft.

Ik ren zo hard als ik kan de trap af en pak mijn autosleutels.

Ik zie dat mijn ouders me raar aankijken.

Zonder iets te zeggen loop ik de deur uit in de richting van mijn auto.

Ik start de auto en denk aan waar Jill kan zitten.

FLEUR POV

Vandaag ga ik voor het eerst sinds tijden mijn moeder weer zien.

Ik weet niet hoe ze zal reageren over het feit dat ik Samuel mee heb genomen.

Waarschijnlijk zal ze trots op me zijn.

Niet omdat ik een leuke jongen heb gevonden, maar omdat mijn vriendje in de meest bekende Boyband van Nederland zit.

Ik had van te voren helemaal geen zin om met mijn moeder te gaan praten.

Ik was ook van plan om haar pas onder ogen te komen tijdens de begrafenis van mijn vader.

Dankzij Samuel zijn de plannen verandert...

Ik hou gerust van hem, maar dit soort dingen moet ik zelf bepalen.

Ik weet wat goed voor me is, en dat is niet mijn moeder weer onder ogen zien nadat ze mij voor ongeveer een half jaar alleen liet.

Mijn moeder en ik gaan het dus hebben over de begrafenis en ik heb er dus helemaal geen zin in.

Ik zit nu naast Samuel in zijn auto.

Hij heeft me ongeveer de auto in moeten slepen.

'Nog een half uur.' zegt Samuel tegen me.

Ik weet dat hij me nu aankijkt, maar ik blijf uit mijn raam kijken.

'Kom op schatje, ik weet dat je boos bent, maar ik doe dit voor jou.'

Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen.

'Het gaat hier wel om je vader. Je moeder heeft je nu hard nodig Fleur.'

'Verdomme Sam, je kent mijn moeder niet eens! Mijn fucking leven is helemaal naar de klote als je hem vergelijkt met jouw perfecte leven. Mijn leven bestaat niet uit zingen voor veel geld en gillende meisjes die je altijd steunen en je stalken. Mijn leven bestaat uit hard werken en er niets voor terug krijgen. '

Samuel trekt zijn hand weg van mijn bovenbeen.

Ik voel me schuldig over wat ik nu zeg.

Ik weet niet wat me bezielde, maar het vloog er zo uit.

Ik weet dat Sam heel hard moest werken om te komen waar hij nu is.

Ik ben echt fucked up.

De rest van de reis is stil, maar vooral heel lang.

De lucht is dik tussen Samuel en mij.

Ik weet dat ik hem verschrikkelijk heb gekwest met mijn woorden.

KAJ POV

Godverdomme.

Ik ben een idioot.

Ik heb net met Quinty gepraat en het verliep niet goed.

Ik zag hoe de tranen over haar prachtige gezicht stroomden.

Ieder normaal meisje zou me uitschelden voor mijn gedrag, maar Quinty was te lief voor me.

Tijdens de stilte die er tussen ons was, besefte ik dat ik haar helemaal niet verdien.

Ze is te goed voor me, dat is ze altijd al geweest.

Ik heb haar vertrouwen beschadigd en nu ben ik haar kwijt.

DIONI POV

Ik parkeer mijn auto voor Jills huis.

Ik weet dat Jill slim genoeg is om hier niet te zijn.

Ze weet dat ik haar hier het eerst zou gaan zoeken.

Ik bel aan en er wordt binnen een mum van tijd open gedaan.

'Hallo mevrouw Donaldsen, is Jill hier?'

'Ach Dioni, liefje. Jill is hier niet, het spijt me.'

'Weet u misschien waar ik haar wel kan vinden?'

'Ja, ze is bij haar vader.'

Natuurlijk, haar ouders zijn gescheiden. Ze heeft me het adres van haar vader nooit gegeven.

'Kunt u mij het adres geven?'

'Dioni, liefje. Ik denk zomaar dat Jill niet gevonden wil worden door je.'

'Ik weet dat je een goede jongen bent, dus als je echt van haar houdt dan geef je haar wat tijd en ruimte.'

Ik kan het niet geloven.

Het liefst wil ik naar Jills moeder schreeuwen dat ze gestoord is en dat ik mijn meisje wil zoeken.

Ik moet met Jill praten.

Ik besluit om me in te houden.

Zonder ook maar een woord te zeggen trek ik de deur achter me dicht.

Ik stap in mijn auto.

Op zoek naar mijn Jill.

SAMUEL POV

Auw.

Die heb ik nooit zien aankomen.

Dit is het ergste wat Fleur ooit tegen me heeft gezegd.

Ik heb hard moeten werken om te komen waar ik nu ben.

Ze weet van mijn verleden.

Ik ben blijkbaar net zo fucked up als zij is.

Ik snap niet dat ik haar wil blijven helpen als ze telkens zo tegen me doet.

Ik begrijp dat ze het moeilijk heeft nu haar vader dood is en dat het eng is om haar moeder na een lange tijd weer onder ogen te komen, maar dat maakt het niet goed dat ze al haar frustraties op mij africht.

Ik heb geen idee waar ik mee bezig ben, maar zomaar stop ik mijn auto langs de weg.

Haar blauw-groene ogen kijken me verbaasd aan.

'Stap uit.' beveel ik haar.

Haar ogen zwellen op en ik wend mijn blik af.

Als ik de deur hoor dichtslaan rijd ik verder.

Ik kijk nog één keer in mijn achteruitkijkspiegel.

Ze zit op de grond met haar gezicht in haar handen.

Op de terugweg naar huis bedenk ik wie hier nou fout zit.

Is zij het?

ben ik het?

Of zijn we het allebei?