Difficult Love

46. Long Way Down

Yas! Nog een update! Zijn jullie niet trots op me? Nee? Oké. Ik zal wel stoppen met praten. Don't kill me. *gooit het verhaal en rent snel weg*

--

JILL POV

Langzaam loop ik richting één van de vele uitgangen op Schiphol. Ik besteed geen aandacht aan de haastige voorbijgangers, die ik normaalgesproken genietend bekijk. Ik vraag me altijd af wat de reden dan is dat ze zo'n haast hebben. Ik vraag me af wat er in hun leven afspeelt. Wat voor geheimen hebben ze? Wat zijn hun rare gewoontes? Allemaal dingen die ik me normaalgesproken af zou vragen.
Het enige wat ik nu kan doen is staren naar de dichtstbijzijnde uitgang. Ik heb lucht nodig. Ik moet nadenken.

Ik stap in een taxi en geen een adres op. De flashbacks komen allemaal terug. Alles wat ook maar een beetje met Anton te maken heeft schiet door mijn hoofd. Ik kan het nog steeds niet beseffen dat hij Dioni en mij dit aan heeft gedaan. Hoe kan het dat Debby dan altijd zo verdacht was? Waarom heeft Anton gedaan wat hij heeft gedaan? Waarom heeft hij Fleurs vader vermoord?

Het is zo gek dat ik nu weet wat ik altijd al heb willen weten, maar dat ik nooit echt heb gedacht aan de gedachte achter de gebeurtenissen.
Ik word uit mijn gedachten gehaald door de taxichauffeur die me vertelt dat we bij het adres zijn aangekomen. Ik besef me ineens dat het Dioni's adres op heb gegeven.

KAJ POV

Mijn mooie Quinty. Het moment dat ik haar zo alleen aantrof in het bos, was het pijnlijkste moment uit mijn leven. Ze kon mij niet eens aankijken. Ik begrijp haar zeker. Ze was gebroken. Ik heb haar gebroken. Ik ben zeker niet het vriendje van het jaar. Dat is één ding waarover ik je kan verzekeren.
Ze was lijkbleek en ik zag aan haar dat ze stierf van de kou. Het deed pijn. Ik kom onder ogen wat ik zelf heb aangericht. Ik verdiende het. Zelfs een ezel zou kunnen vertellen dat ik het verdiende.
Ze heeft al de hele reis niks tegen me gezegd. Waarom zou ze?
De tranen stromen over haar wangen en bij elke traan trekt er een rilling over mijn rug.
'Het spijt me Quinty. Ik weet dat dit nooit genoeg zal zijn om te vertellen hoeveel spijt ik heb. Ik was dom en dacht niet na.' Ik pauzeer even en kijk of ze ook maar een woord oppakt van wat ik zeg. Ze kijkt me aan en knikt. Er komt iets uit haar mond wat lijkt op 'Het is oké.'
'Nee schatje, het is niet oké. Ik ben een enorme klootzak die niet besefte wat hij zou gaan missen als hij zulke stomme dingen deed. Jij bent het beste wat mij ooit is overkomen Quinty. Geef me nog één kans. Ik weet dat ik hem niet verdien en dat ik veel te veel van je vraag.' Ik kijk van Quinty, naar mijn stuur en begin te frunniken aan de gaten in mijn broek. 'Alsjeblieft Quinty, geef me die laatste kans en ik zorg ervoor dat ik je alles geef wat ik je kan geven. Ik geef je al mijn liefde totdat je er genoeg van hebt. Ik zal voor je zorgen totdat de dood zal scheiden. Het spijt me Quinty.' Zonder dat ik het doorhad stroomde de tranen over mijn wangen. Snel veeg ik ze af. Ik voel me dan zo'n softie die je altijd leest in dat soort typische fanficties. In fanficties is het altijd hetzelfde liedje. Ze ontmoeten elkaar, het wordt een leuke relatie, de jongen maakt een grote fout waardoor het meisje weggaat, ze jongen smeekt het meisje om vergiffenis (waarbij hij huilt en als het meezit zingt hij een liedje voor haar), en uiteindelijk komt er een happy end met kleine versies van de popster (kinderen). Als je er zo over nadenkt, is het leven in zo'n fanfictie helemaal niet slecht. Alles komt weer goed op het einde. Het leven is hard. Soms neemt je hoofd de leiding waardoor je je gevoel laat zitten. Als er iets is wat ik heb geleerd van het leven, is dat je naar de gevoel moet luisteren. Het maakt niet uit wat andere mensen van je denken. Doe wat je graag doet en laat anderen geen beslissingen voor je nemen.
Toen ik Danielle kuste heb ik daar nooit aan gedacht. Ik had naar mijn hart moeten luisteren. Ik vind het al knap dat ik niet naar mijn hart heb geluisterd, aangezien heel mijn hart bestaat uit Quinty.
Wanhopig kijk ik Quinty aan. Het is dat we in de auto zitten midden op de weg, want anders was ik (net als in de typische fanficties) op mijn knieën gegaan en had ik haar gesmeekt om vergiffenis.
Ze legt haar handen op mijn wangen en drukt haar voorhoofd tegen de mijne.
'Natuurlijk geef ik je een tweede kans.' Fluistert ze. 'Ik heb alleen tijd nodig om na te denken.'
Ik knik om haar woorden en dan kust ze me teder.
---
Heyy sorry hij is niet zo lang, maar het is een beetje leesvoer!:)
Ik hoop dat jullie het wat vinden!
---
Wat vinden jullie ervan dat Anton de stalker/dreiger persoon is?
Wat denken jullie dat de reden is dat Anton al die dingen heeft gedaan?
Laat je comment achter in de reacties!
Thanks:) So much love!
---
Ik wil jullie heel erg bedanken.
Niet alleen de mensen die hebben gestemd, maar ook mijn lieve spooklezers:) Ik bedoel niks gemeens met 'spooklezers'.
Zonder mijn lieve lezers had ik echt nul motivatie om verder te schrijven.
Als ik zie dat iemand heeft gereageerd dat ik verder moet schrijven, wordt ik zo blij! Speciaal door dat soort reacties te krijgen, wil ik graag verder schrijven! Ook lieve reacties die me vertellen dat Difficult Love leuk is, vind ik super lief! Ik vind mijn boek behoorlijk messy, aangezien ik zelf niet meer zo goed weet waar het over gaat... Maar ik ga voor jullie alles teruglezen en ik moet en zal dit boek afschrijven, al wordt het mijn dood (of een onvoldoende voor school lol) .... (Nee sorry, school gaat echt voor) .... (Ik praat bullshit)
---
Okay, nou doei lieve b-babes van me! Heel erg bedankt voor het lezen! Ik zal snel weer gaan updaten:)
---
Nog 1 ding whoops!;
CASSIUS EN JAI FANS OPGELET
Ik zal volgend hoofdstuk gaan schrijven over Cassius, Maud, Jai en Debby! Dat is een tijd geleden, aangezien ik me vooral concentreer op Samuel, Fleur, Dioni en Jill.
---
Dankje voor het lezen van m'n vreselijk lange authors note lol (ik heb veel bewondering voor je als je hem helemaal hebt gelezen lmao)xxx