42. onmogelijk

207 19 3
                                    

KAJ POV
FLASHBACK
" 'Nee Kaj! Niet doen!' Ik kietel haar omdat ik weet dat ze daar niet tegen kan.
Ondanks haar gesmeek, ga ik door met kietelen totdat ze van haar bed valt.
Meteen deins ik overeind en snel ik me naar de kant waar Quinty viel.
Ik kijk over het randje en zie haar liggen. Ze ligt op een onmogelijke manier.
Ze ligt zo stil.. Even raak ik in paniek en spring van het bed af.
Ik zak op mijn knieën bij Quinty's hoofd en ik pak haar pols vast
Ik voel een last van me afvallen, ze leeft in elk geval nog.
Ik begin haar zachtjes heen en weer te schudden in de hoop dat ze bijkomt of een eken van leven geeft.
Als ze niet reageert, begin ik toch weer in paniek te raken.
Straks ligt ze in coma, en dat komt door mij.
Ik heb haar van het bed geduwd.
Zonder dat ik het heb gemerkt stromen de tranen over mijn wangen.
Ik zie dat Quinty haar ene oog een klein beetje opentrekt. Zodra ze me ziet huilen schiet ze overeind en trekt me tegen zich aan.
'Niet huilen gekkie, het was maar een grapje.' zegt ze terwijl ze over mijn rug aait.
Ik worstel me uit haar omhelzing en geef haar een kus op haar neus.
'Achterlijk persoon.' Ze lacht naar me en geeft me een speelse prik in mijn zij vanwege mijn opmerking.

Ik spring overeind en til Quinty op. Ik leg haar op bed en ik kom naast haar liggen.
Ik trek haar dicht tegen me aan en hou haar stevig vast zodat ze niet weg kan.

'Weetje, toen ik klein was en mijn ouders er nog waren, hadden ze vaak ruzie.'

Quinty heeft nog echt over haar ouders gepraat in mijn bijzijn. Ik heb hun verhaal wel gehoord, maar nooit echt verhalen over de belevenissen die Quinty had met haar ouders.

'Vlak bij ons eerste huis in Utrecht, was een groot bos. Het lag zeg maar achter ons huis, dus ik kon er makkelijk heen lopen als ik die ruzie uit mijn hoofd wilde krijgen. Het hielp altijd. Ik kan het me zo goed herinneren. De kleine lichtstralen tussen de bladeren, het geluid van vogels, en geen geluid van schreeuwende ouders.' vertelt ze.

'Sorry, ik ook met mijn dramatische flashbacks!' grinnikt ze.

Ik kruip dichter naar haar toe en ga tegen haar aan liggen. Ik geef een kus in haar nek en kijk toe hoe ze op haar mobiel scrolt."

EINDE FLASHBACK

Hier zit ik dan. Alleen in mijn kamer. Zonder Quinty.

Ik ben al drie dagen lang mijn kamer niet uitgeweest.
We hebben alle concerten gecanceld. Niemand van de jongens zat erop te wachten.
De laatste tijd zijn onze gedachtes heel ergens anders.

Damn, ik ben er klaar mee. Ik ga naar haar toe, want dit kan ik niet meer.

Ik pak mijn autosleutel en ren, of hoe je zoiets noemt als je drie dagen op je kamer hebt geleefd, naar buiten.
Ik hoef niet eens na te denken waar Quinty ook alweer woonde, ik rijd er gelijk heen.
Ik parkeer mijn auto voor de deur en ren zodat het pad op.

Ik bel aan en zie iemand aan komen slenteren door het wazige glas naast de voordeur.

'Kaj wat een verrassing! Waar is Quinty? Ze was toch bij jou?'

'Nee meneer, ik was juist opzoek naar haar. Ik dacht dat ze hier wel zou zijn.'

'Nee, het spijt me jongen. Ze zei tegen me dat ze bij jou ging slapen. Ze is weg.'

'Geen zorgen, ik ga naar haar opzoek.' Ik haast me naar mijn auto.

Als ik zit sla ik op mijn stuur. Waar moet ik in godsnaam beginnen met zoeken?!


FLEUR POV

Ik heb iets verkeerds gezegd tegen Sam en ik heb er verschrikkelijk spijt van. Ik voel me belabberd en ik heb niks gegeten nadat ik lopend thuis was gekomen gisteravond.

Gister was één van de ergste dagen uit mijn leven. Mijn moeder heeft de kleren van mijn lijf gevraagd en ik zat telkens maar te denken aan Samuel. Ik ben nog steeds kapot van de dood van mijn vader, maar door mijn stomme gedoe ben ik gebroken.

Gebroken, omdat ik de meest dierbare persoon uit mijn leven kwijt ben.

Misschien wel voorgoed.

Ik ben nu ook druk bezig met de reis naar Londen. Jill en ik moesten natuurlijk nog in een commercial spelen.

Ik heb er nu helemaal geen zin in, maar ik kan het geld wel gebruiken.

Ook moet ik me druk gaan maken over waar ik wil gaan studeren. Ik denk dat ik in Amsterdam wil blijven. Ik wil iets met mijn stem doen of ik wil iets in de journalistiek doen.

Het is allebei creatief en het past bij me.

'Fleur!' ik schrik wakker uit mijn gedachten.

'Het spijt me mevrouw.'

Ik probeer mijn aandacht er echt bij te houden, maar dat gaat op één of andere manier niet echt soepeltjes...

De laatste dagen voor mijn examen van 5Havo! Ik ben nerveus, maar ik heb hard gewerkt. Ik denk dus dat het me wel gaat lukken.

Misschien is het eigenlijk wel beter als ik een tijd single blijf... Dan kan ik me concentreren op mijn toekomst.

Zonder Samuel.





SORRY DAT HET ZO LANG DUURDE!

Stop de hooivorken maar alweer weg please!

Ik ga naar het einde van Difficult Love toe:( Sorry!

Ik heb wel ander nieuws... *tromgeroffel*

Ik ga beginnen met een nieuw boek zodra Diffcult Love uit is!!! :D

#YASSS hahhaha

Ik zal regelmatig blijven updaten in deze vakantie en ik ben van plan om hem deze zomervakantie nog uit te schrijven.

Bedankt voor het lezen bbs!!x

Difficult LoveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu