Not Your Typical Fairytale

37

I'm alone and lonely

****

The spring hunt become the most anticipating event for everyone. Naging abala ang lahat sa pag-aayos ng kanilang paninda at mga sarili. The whole city of Asgard was full of excitement. Mapa-bata o matanda ay sabik sa darating na okasyon. Kabilang na rito ang bahay-aliwan na pansamantalang tinitirhan ni Moris.

"Tsk." May halong pagka-inis nitong singhal pagkatapos ay isinara ang bintana.

Nawalan siya nang ganang pagmasdan ang mga tao sa labas. Mas mainam pang maghanap na lamang ng bagong pagkakaabalahan. Naisip niya bago kumuha ng bagong balabal. Simula noong pumasok siya sa Elk Mahika ay paunti-unting nagbago ang takbo ng kaniyang buhay.

Natutunan niyang magsulat at magbasa. Nagkaroon siya ng sapat na kaalaman sa pakikipaglaban at nagkaroon pa siya ng mga kaibigan. Ang nais lang niya noon ay magkaroon ng sapat na pagkain sa araw-araw. Hindi niya akalain na ang aksidenteng pagnanakaw sa matandang chief ay magbabago ang lahat.

Malaki ang perang kinuha niya sa matanda. Upang mabayaran ay kailangan niyang magbayad nang mas malaki pa sa ninakaw niya. Kung hindi nito mababayaran ay gagawin siyang alipin. Sa murang edad ay alam niyang mas mahirap maging alipin kesa sa magnanakaw. Ang alipin ay ginagawang utusan habang ang mga magnanakaw ay may panahon pa upang tumakas. Kahit sa murang edad ay marunong na rin siyang mangilatis. Kahit natatakot ay naglakas loob siyang makipagkasundo sa chief.

Magbabayad siya ng malaki kapalit ay ang pagbigay sakaniya ng regalia na nakita niyang suot-suot ng matandang lalaki. Doon niya nalaman na ito ang regaliang suot ng mga batang nakikita niya sa kapitolyo. Hindi niya nais mag-aral, naisip niya na kapag nakapasok siya ay madami siyang makukuha. Kaya naman naghanap siya ng bagong mabibiktima. Simple at mabilis niyang pinag-isipan ang kaniyang plano.

Hindi niya lang ubod akalain na ang babaeng pagnanakawan niya ay ang prinsesa.

Napapailing na lamang si Moris ng ma-alala ang maliit na interaksyon nila ng prinsesa hanggang sa makasama ito sa paaralan. She thought those people who lived with a silver spoon are ruthless and spoiled. But the princess is neither one of them. The princess was humble and joyous person. She love attaching herself with different kinds of people. Hindi ito mabilis manghusga dahil magaling itong makisama. Nakakamangha rin ang kakayahan nitong magbago ng anyo. Paano niya nagagawang itago ang maganda nitong buhok.

For Moris, she was like a mysterious catastrophe. Bind with light and darkness.

"Oh? Lady Moris!" A sweet voice called her.

Napatigil siya sa paglalakad at napalingon sa bandang kaliwa. Nakilala niya ang boses mula kay Astrella. Nakasuot ito ng mahaba at pulang damit at maliit na sumbrero. Malinis at walang kagusot-gusot. Habang siya ay normal na pang-itaas at mahabang pambaba lamang.

Ibang-iba sa kasuotan ng binibining si Astrella. Nakangiting lumapit si Astrella sakaniya pagkatapos ay hinawakan ang kaniyang kamay. Pasimpleng napatingin si Moris sa kamay nilang magkadikit.

Hindi niya gusto ang mahawakan maliban kung komportable siya sa taong hahawak sakaniya.

"Are you alone?" Astrella asked feeling excited.

Astrella has been shopping alone for almost four hours. Sinusulit niya ang isang araw na pahinga na binigay sakaniya ni William. Alam niyang bukas o sa susunod na araw ay hindi na siya makakapag shopping pa. Matatambakan na naman siya ng mga gawain dahil ang ama ay nasa palasyo. She was assigned to do his fathers job in their own household affairs.