fatal wounds /Lee Know

°3.Bölüm

Playlist:
Maneskin -La parole lontane

•

Ütünün fişini çektiğime emin olduktan sonra hırkamı alıp evden çıktım,izin günümdü biraz yürüyüş yapıcaktım, oturduğum apartmanın biraz ilerisinde park vardı,tam yürüyüş için yapılmış bir yerdi.

Apartmandan çıktıktan sonra,yürümeye başladım,aklım arama iznindeydi uzun zamandır almaya çalışıyorduk,bu aralar bir kayıp vakası üzerinde çalışıyorduk ve bu vakanın bi cinayet vakasıyla ilişkili olduğunu düşünüyorduk

Yürüyüş yapıcaktım ama bu kimbap yememe engel değildi~

Chan saolsun tam bir kimbap delisi olmuştum,uzun zamandır tanışıyorduk,lisede ki ilk ve tek arkadaşımdı hiç unutmuyordum o anları,ilk tanıştığımız da ben en arka sırada kafamı masaya koymuş uyumaya çalışıyordum, sanırım 2.dönemin başlarıydı ve Chan nakil aldırmıştı sınıfta boş yer varken ,o benim yanıma oturmuştu, gerçekten şaşırmıştım çünkü genelde garip bı yapım olduğu için çoğu kişi hatta kimse benimle konuşmazdı ya da yanıma yaklaşmazdı

Yanımda oturan çocuk hayatımı bir çok yönden değiştirmişti , o zamanlar gelecek umurumda değildi sadece sessizce yok olmak istiyordum bu dünyadan,haliyle derslerde umurumda değildi hiç bir dersi dinlemezdim okula sadece uyumak için geliyordum, bunları yaşamamamda ki tek suçlular annemle babamdı,velayetim babamdaydı ama o beni asla görmek istemiyordu bir bakıcı tutmuştu ve beni o büyütmüştü,haliyle ailevi destekte olmayınca hem kendimden nefret ediyor hemde toplumdan dışlıyordum kendimi ama Chan beni hayata tekrardan döndürmüştü

O günden sonra hiç bir derste uyumamama izin vermemişti, sürekli yanımdaydı,benimle ilgileniyordu eğer şu an böyle bir kariyerim varsa en büyük emeği olan kişi chandı , en zor anlarımda hep yanımdaydı bir kere bile bana isyan etmemişti,ona olan borcumu asla ödeyemezdim

Marketten kimbap ve soğuk kahve aldıktan sonra bir banka oturdum,tekrar başlamıştı zihnimdeki gürültü

Çantamdan kulaklığımı çıkartıp,telefona taktım ve ses tuşunu sona kadar getirdim, yüksek müzikle kimbapımı yemeye başladım, sorunlarımdan genelde böyle kaçardım, şarkı dinlemek iyi hissettiriyordu

Kimbap ve soğuk kahvem bitmişti,ayağa kalktım çöp konteynırına doğru yürüdüm ve çöplerimi attım, yürümeye başlayacakken, gördüğüm sima afallamama sebep oldu göz göze geldiğimiz an sanki,çok saçmaydı ama sanki yok olmuştu,her gün rüyamda gördüğüm adam bir anda yok olmuştu ,o an ne yaptığımı anlamadım ama o tarafa doğru koşmaya başladım

Koştum,koştum , nefesim kesilene kadar koştum ,ne kadar süredir koşuyordum, neredeydim,o nerdeydi,neden onu bu kadar merak etmiştim, hiç bir fikrim yoktu ,sadece onu bı kere olsun görmek istemiştim

Nefesim hala tam yerine gelmemişti, kafamı kaldırdım etrafa baktım,kimse yoktu, ormanlık bı alanın içine girmiştim, çantamdan suyumu çıkarıp içmeye başladım, şişenin kapağını kapatıp çantama geri koydum, geldiğim yolu geri dönücektim, duyduğum çatırtı sesiyle kafamı sesin geldiği yere doğru çevirdim

Oydu ,o oradaydı,tam karşımdaydı ,hayal olamayacak kadar gerçekti,

Siyah uzun deri ceketi,ve siyah şapkası vardı, yüzünde ki alaycı gülümsemeyle konuşmaya başladı

-"O kadar acizsin ki ,beni yakalayabiliceğinimi düşündün gerçekten "

Ne zırvalıyordu bu,ona doğru sinirle yürümeye başladım,tekrar yok oldu, aklım o kadar karışmıştı ki ,hayal görüyordum sanki ama gerçek gibiydide,arkamda hissettiğim kalabalıkla arkama doğru döndüm,

-"Beni asla ama asla yakalayamıyacaksın hyun-joo"

Diyip tekrar kayboldu ,yine ne yaptığımın farkında değildim tekrar koşmaya başladım, koşarken sesi kafamda yankılanıyordu,

Nefesim kesilene kadar koştum, koştum, ayağım takılmasaydı ve yere kapaklanmasaydım ne kadar koşardım bilmiyordum,sesi tekrar kafamda yankılanırken , bacağımı kendime doğru çektim,ellerimle kulaklarımı kapattım ama sesi gitmiyordu ,olmuyordu,istemsizce çığlık atmaya başladım,gitmiyordu lanet ses, ne susuyordu nede gidiyordu, boğazım ağrıyana kadar çığlık attım,

-"Sus lanet şey,sus"

Ne kafamda ki ses gidiyordu nede ben duruyordum, gücüm kalmamıştı, hiç düşünmeden kendimi karanlığın rahat kollarına bıraktım

•••

Gözümü açtığımda, başım ağrıyordu, yine.

Yatağımdan doğruldum başım aşırı derecede ağrıyordu,ben en son, en son dışarı yürüyüşe çıkmıştım,olanlar yavaş yavaş aklıma geldikce gözlerim irileşiyordu

Beni buraya kim getirmişti?

Düşünmeye çalıştım rüya olamazdı,rüya olamayacak kadar gerçekti, yanımda ki hareketlilikle hemen sağıma doğru döndüm, gördüğüm sima çığlık atıp yataktan düşmeme sebep olmuştu

O hemen dibimdeydi yatağımda oturmuş bana o küçümseyen, alaycı bakışını sunuyordu,dilim tutulmuştu konuşamıyordum,

Rüya olmalı

Diye geçirdim içimden , yanımda belirmesiyle geriye doğru sendeledim,bu kadar yakınımdayken yüzünü incelemeye başladım, küçük burnu, gül kurusu dudakları,kemikli ve sert bir yüzü vardı, hayatımda gördüğüm en kusursuz surata sahipti

-"Maalesef hyun-joo bu sefer yanıldın"

Hala şaşkın bir şekilde suratına bakıyordum

"-Hayır, rüya değil bak ben gerçeğim,ve sen ,sen beni asla yakalayamıyacaksın hyun-joo"

Dedi ve tekrardan kayboldu, çıldırmak üzereydim, karşımdaki boy aynama baktım,arkamda belirince elime gelen ne olduğunu bilmediğim şeyi aynaya doğru fırlattım, kırılan cam parçaları yere doğru dağılırken tekrar çığlık atmaya başladım

"-Ne, istiyorsun benden ha,ne istiyorsun,kimsin sen!?"

Sesi tekrar kafamın içinde yankılanırken,o an ne yapmak istedim bilmiyorum ama elime ne geldiyse fırlatmaya başladım, dışarıdan sesler geliyordu galiba ama pek umurumda değildi,etrafta kırılacak eşya kalmayınca yerdeki cam parçası takıldı gözüme ,histerik bı gülüş çıktı dudaklarımdan ,sonunda kafayı yemiştim galiba

Yere eğildim cam parçasını elime aldım, etrafıma dolanan kollar irkilmeme sebep oldu

-"Bırak beni,bırak "

Ama o beni bırakmadı, kollarını iyice sıkılaştırdı , tanıdık gelen sesle kendimi ona bıraktım,enerjim kalmamıştı

"-Şşş,sakin ol geçti ben yanındayım,sakin ol"

Chan buraya ne ara gelmişti,eve nasıl girmişti hiç bilmiyordum,ama tek bildiğim kafamda ki sesin susmuş olmasıydı.

•

°Biraz karışık bı bölüm oldu xiwoqks, diğer bölüm her şeyin açıklığa kavuştuğu bi bölüm olucak

°Yazım hatası varsa sorry~