Lover from Hell

Chapter 4: Deal

Chapter 4: Deal

***

Napapikit ako nang marinig ang pagtilapon ng mga gamit sa kanyang mesa. Halos ibato na niya lahat ng kanyang gamit sa sobrang galit.

Pagkatapos ng nangyari ay dinala niya ako dito pabalik sa kanyang mansion. Ngayon ay narito kami sa tingin ko'y kanyang opisina.

"Lyra, Lyra, Lyra. Don't you know that it's a crime to escape from me?" ang kalma ng kanyang tono pero ramdam ko ang kanyang pagpipigil ng galit sa akin.

"I-I'm sorry. I just wanna go home." Nagmulat ako at tumingin sa kanya.
Lumapit siya sa'kin at taas kilay akong tiningnan.

"This is hell of a town. Do you think you can come out here alive and alone? The syndicate who abducted you didn't even make it."

Napaawang ang aking labi. "They're dead? Who killed them?"

He shrugged. "I don't know. Probably some vampires roaming around the town." Lumapit pa s'ya sa'kin hanggang sa isang dangkal na lang ang nasa pagitan namin. "You see, Lyra. There are only two kinds of vampires in this town: the good and the bad. Moreover, this town has a lot of enemies from other towns. Meaning to say, you are trapped here. A human like you has zero percent of survival in this town. But if you just stay beside me, you will be safe. You should be thankful because you end up with me. If it's not me, you'd probably dead by now by the hands of other vampire."

"Ang yabang mo naman," tanging sinabi ko. Bahagyang nanlaki ang kanyang mga mata.

"How so? I'm just telling you the truth."

Tama nga siguro siya. Maswerte na siguro ako sa lagay na to dahil tulad niya ang nakabili sa akin.

"Thank you nga pala sa pagligtas mo sa akin kanina," nahihiyang sambit ko.

"Don't you dare do it again or else I'll devour you alive."

Napalunok na lang ako at tumango sa kanya. Napabuntong hininga ako at inalala ang mga magulang ko na siguradong nag-aalala na sa'kin ngayon. How am I going to let them know that I am alive and okay?

Lumayo na sa akin si Lucien at umupo sa kanyang swivel chair.

"Now let discuss about my plan." Pinatong niya ang kanyang mga siko at sa magkasilop na mga kamay ay pinagmasdan niya ako. "Sit."

Parang asong sumunod ako sa kanya. Umupo ako sa upuang nasa harap ng kanyang mesa.

"As I have told you, you will become my wife for the next three years. If my plan succeeded and if you obey me in everything by then, I will set you free."

"You meant to say, after three years I will be free from you?" naninigurong tanong ko.

"Yes. Take note, obey me. One mistake from you is equivalent to one punishment. Understood?"

Napalunok ako at napatango sa kanya.

"Can I ask why do you need a wife and why did you choose me?"

"I will not answer that question, yet."

"Bakit naman? Karapan kong malaman ang dahilan mo."

"Not yet. Learn to wait woman."

"Okay," sabi ko nalang bago pa siya maubusan ng pasensya sa akin.

"Now sign this," utos niya at may inabot na papel.

"Ano to?" tanong ko at tiningnan ang papel.

"Our marriage certificate," balewalang sagot niya. Napakurap ako ng ilang beses.