We liepen samen een stukje vooruit, maar ik kon niet meer. Ik heb zulke zere benen maar ik moet verder, ik moet door, we liepen en liepen en het duurde echt heel erg lang. lindy keek me aan met tranen in haar ogen, ik schrok ervan, lindy huilt nooit. ik sloeg een arm om der heen, en drukte een kus op haar wang. ik fluisterde in haar oor, je bent en blijft mijn aller beste vriendin. ze keek me aan en lachte. we liepen verder, verder en verder. Aan het eind van het lange stuk, zag ik een lang gebouw met velle lichtjes, zou dit echt? is dat ? lindy riep ik lindy, we zijn weer terug. Ik keek haar aan en zei, door jou zijn we weer terug, ik gaf haar een knuffel en lachde, we zijn er weer ons vertrouwde huisje.
