ik schoot rechtop, ik begon kei hard te huilen, lindy keek me met grote ogen aan, en sloeg een arm om me heen. het was koud mn handen waren paars, en ik trilde. van angst maar ook omdat ik het koud had. lindy zei niks, het leek heel lang te duren.. toen keek ik haar aan, ze was wit. mn hersen zeiden dat ik het moest vertellen van de schim, maar me mond werkte tegen, ik moest harder huilen mn handen werden paarser, ik moest alle moet verzamelen om minder te huilen, lindy gaf me een knuffel maar het zat me nog steeds dwars wanneer zou ik het nou moeten vertellen?..
