Rivayet |UlRem|

•IV

#Dolu Kadehi Ters Tut-Gitme

•
İrem⤵️

Şu an annem karşımda dikilmiş
haylazlık yaptığımı,
sürekli ders çalışmam gerektiğini,
ve sanki ben bilmiyormuşum gibi sınava 2.5 ay kaldığını söyleyip duruyordu.

"Anlaşıldı mı küçük hanım?"dedi.

Kafamı olumlu anlamda salladım.
Bazen o kadar acımasız oluyordu ki,beni kendinden nefret ettiriyordu.

"Bu arada,yarın dedenlerin yanına gidiyorsun.
Sınava kadar orada kalıp derslerine çalışacaksın."

Şaka mı yapıyordu?
Beni evden sürgün ederek mi cezalandıracaktı?
Onun nezdinde böyle mi yola gelecektim?

"Ne?Anne hayır.Bari abimlerin yanında kalayım."
Şu an yalvarmaktan başka çarem yoktu.

"Onlar gibi üniversiteli olmak istiyorsan,şimdilik abinlerden uzak durman gerekiyor."

"Okul ne olacak?"dedim.
Zaten son sınıf olduğumuz için gitmesek bile yok yazılmıyorduk,serbesttik.
Ama kalabilmek için her türlü bahanenin arkasına sığınmam gerekiyordu.

"Bugün okula uğrayıp halletim.Sen hiç merak etme."dedi annem.
Resmen beni gönderebilmek için elinden geleni yapıyordu.

Anneannemi de dedemi de seviyordum ama abimle Seray olmadan,Ulaş olmadan orada tek başıma kafayı yerdim.

Sinirden gözyaşlarıma hakim olamıyordum.
Her zaman onun dediklerini yapmış,insanlara böbürlenerek anlatmak istediği o kız olmuştum.
Ama onun için hiçbir zaman yeterli değildim.
Benden hep daha fazlasını istemişti.
Şimdi de özgürlüğümü istiyordu.

Üniversiteyi kazandıktan sonra benden zorla aldığı her şeyi ondan geri alacaktım,bu eve de bir daha asla dönmeyecektim.

"Ağlama."dedi ona bile karışma haddini kendinde bularak.
"Sadece zayıf kızlar ağlar,unuttun mu?"

Ona acıyarak bakıyordum.
Sahip olduğu her şeyi güç gösterisi olarak gördüğü için ona sadece acıyordum.
Bir gün her şeyini kaybedecekti.
İşte o zaman ne yapacaktı çok merak ediyordum.

Hiçbir şey demeden odama çıktım.
Ağlaya ağlaya eşyalarımı çantama fırlatıyordum.
Koskoca 2.5 ay Ulaş'ı göremeyecektim.
Aradan geçen zaman yüzünden belki de kopacaktık.
Hayatına birini alacaktı.
Her şey tekrar berbat olacaktı.

Abim kapıyı tıklatıp girmek için izin istediğinde,kafamdakileri şimdilik bir kenara bıraktım.

"Gir."

"Neler oluyor İrem?
Annem aşağıda herkese esiyor gürlüyor."dedi
Atıf.
Ne olsun?
Kendi evimden sürülüyorum.

"Her zamanki Atiye Şanal.
Niye bu kadar şaşırdın ki?"dedim alay eder gibi.

"Bu bavul ne?Sen nereye gidiyorsun?"