Elizya nefes nefese uyandı.Yine aynı şey oluyordu.Yine aynı rüyaları görüyor ve gerçek olduğu fikrini beyninden silmeye çalışıyordu.Ama ne yapabilirdi ki? rüyaları o kadar gerçeksiydi ki... Ama düşünmeden de edemiyordu;
O derin ve mavi suların içerisinde bile kendini belli eden mavi gözleri , tıpkı kendi şaç rengine benzeyen kuyruğunu , derin ve güçlü çıkan sesi ile ;
-Bana gel elizya , gerçek ruhunu bulacaksın
diyerek kendisini büyülemesini bir türlü aklından atamıyordu ve yine onu unutmak istiyordu ama bunun olmayacağı beyni fısıldıyordu.
Elizya bumları düşünürken babasının geldiğini fark etmedi.Babası gizlice kızının yanına geldi ve bağırmaya başladı
-Ahh yangın var...Kızımı kurtarın uyuyor...
Elizya büyük bir korku ile yatağından fırladı ve babasının ona oyun oynadığını anladığında babasının kolunu tuttu ve ısırdı. Dışarıdan bunu gören bir insan onların arkadaş olduğunu zannederdi fakat birbirlerine sıkı sıkıya bağlı birer baba kızdı. Elizya nın babası Elizya yı kolunun altına alıp
-Şirkete gidicez hadi
dedi.
Elizya hazırlandı ilk önce babasının odasına gitti , babası çoktan gitmiş olmalıydı.Tam kapıdan çıkıyordu ki ayağı bir şeye takıldı eğildi ve baktı.Bu annesinin takıntı haline getirdiği kitaplardan birisi olmalıydı.Aldı ve yerine koydu.
Bölümleri düzenliyorum.Oy verip yorum yapan herkese teşekkürlerimi sunuyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENİZ TANRIÇASI
FantasyO BİR İLKTİ... O BİR TEKTİ... O BİR MUCİZEYDİ... O DÜNYAYA GELEBİLECEK EN GÜZEL VARLIKTI... O BİR TANRIÇAYDI... AMA HİÇBİR ZAMAN OLAYLAR GÜZEL GİTMEZDİ... O YOK OLMALIYDI... AMA YOK OLDUĞU ZAMAN HER ŞEY SON OLACAKTI... DÜNYADA KALMALIY...