before you start
wala lang haha follow me on my twitter account @iampeachxeira :)
and also to my instagram @iamrheapancipane :* lalab
so, here we go at chapter ika lima :D
CHAPTER 5
[Fall to Piiiiiieces]
Ayon.
Pano ko ba to sasabihin?
Tapos na kasi ang sembreak and stuff.
Pati ang pasko at ang New Year. Haay. Oo... ang bilis ng takbo ngstorya ko. Dahil... wala naman talagang nangyayare
Sa amin ni Kyle.
Yuh right.
As if naman talagang magkakaroon kami ng something more than... more than kabatian? Eh hindipa nga kami friends eh.
Si Chris ang mas nagiging kaclose ko.
Minsan kasi pumupunta siya sa room.
Minsan may dalang pagkaintapos kakausapin yung iba kong kaklase saka niya ko kakausapin.
Napapdalas na nga yung dalaw dalawniya sa room kaya mas nagiging kaclose ko siya.
Doon ko nalaman na takot siya sa matutulis na bagay.Yun lang. Minsan nga hinahatid pa niya ako hanggang bahay. Nagkaroon pa ng issue na kami na daw.
Walaakong balak maging kami... dahil... alam ko naman kung sino ang tinitibok ng puso ko...
Haay... Asan na ba si Kyle?
Kung maysomething ako na expert ako, yun ay ang paghahanap kay Kyle.
Nahahanap ko si Kyle kung saanman siya naroroon. Kaya nga madali akong nakakaiwas eh.
"Xei-xei..."
"O... daddy."
Daddy na ang tawag ko kay Chris. Mula kasi nung naging medyo close kami, naging parang daddy ko nasiya. Lagi kasi niya kong nililibre ng pagkain. Ewan ko nga ba.
"Halika na. Uwi na tayo."
"Uhm... sige mauna ka na. Diba may party ka pang pupuntahan?"
"Hindi naman pwedeng iwan kita dito."
"Bakit hindi pwede?"
"Uh... kasi... kasi anak kita. Hindi iniiwan ng daddy ang anak niya."
"Sige na... please? Okay lang talaga. Medyo madami kasi kaming assignment ngayon."
"Talaga bang di kita mapipilit? Pwede mo naman yang gawin sa bahay eh."
"Hindi eh. Uh... hatid nalang muna kita hanggang lobby."
So yun. Hinatid ko si Chris hanggang lobby tapos nagbuh bye na kami sa isa't isa.
Kung hindi sigurotumitibok ang puso ko para kay Kyle... siguro kay Chris na ko nagfall.
Bumalik ako sa room tapos ginawa ko na yung geom assignment namin. Nakita ko yung mic stand na nasamay board.
Ginamit kasi yun na pang presentation kanina sa A.P.Tumayo ako tapos kinuha ko yung mic.
Dugdug. Dugdug.
Oops.
Lumingon ako.
Wala namang tao.
Pero bakit bumilis ang tibok ng puso ko?
BINABASA MO ANG
548 heartbeats (share)
Fanfiction548 Heartbeats By Jessamine (rhealouise) There's no such thing as number of heartbeats. As long as your heart knows what forever means,It's possible that even in death, it may still be beating... am i right? (i mean the author's right?) i just wanna...
