CHAPTER 7
[Stars and Dances]
Ilang days na lang prom na.
Nung birthday ko, wala lang.
naghanda lang ako ng konti sa bahay.
Relatives lang pumunta kasi yun langkaya ng budget.
Haha.
Binati ako ni Chris at binigyan ng red ribbon na cake.
(Yung isang slice lang).
Sabi konga sana buong cake na lang eh.
Sabi naman niya, next year na daw. May EVAT na kasi. Haha.
At si Kyle?Siyempre...
Ano bang pakielam niya kung birthday ko?
Nakakalungkot talaga.
Siguro kung emo ako,
nagpakamatay na ko. Oops.
Parental guidance.
Siyempre jokelang yun...
mahal ko si Lord...
Anyway...
Siyempre nagpapractice kami ng prom.
Kada practice nga tinitingnan ko si Kyle.
Kung pano siya sumayaw...
kung pano siya tumawa...
Kung pano niya nagagawang patibukin ang puso ko.
Ang labo talaga.
Minsan kailangan mo pang masaktan para malaman kung ano ang mga sagot sa tanongmo.
Pero bakit ba kailangan?
"Xeira?"
"Bakit?"
"Sinong tinitingnan mo?"
"Wala naman. Para kasing may nakita akong star ngayong umaga..."
Ang weird ng sagot ko.
Pero pinalampas yun ni Chris.
Before the prom, nagpaayos muna ako.
Siyempre. Pero,
as much as possible,
yung pinaka simpleng ayoslang.
yung gown ko nga sa divisoria pa binili...
isang rainbow gown.
Maganda siya tapos mura lang kayanamin binili.
Nagpakulot lang ako pero wala ng kung anong ipit or crowns.
Sinuot ko yung favorite silver necklace ko na bigay ng mom ko sa kin on my 13Th birthday.
Yun daw ang regalo niya nung ganap na kong teenager.
Tapos nagsuot din ako ng simpleng earrings lang tapos manipisna bracelet.
Pagdating kong school,
konti palang ang tao.
Hindi ko pa nakikita si Kyle.
Ewan ko ba...
dun talaga akomagaling...
Ang paghahanap sa kanya.
Pero di ko alam kung bakit feeling ko wala pa siya.
Nakita ko si Raiza.
BINABASA MO ANG
548 heartbeats (share)
Fanfiction548 Heartbeats By Jessamine (rhealouise) There's no such thing as number of heartbeats. As long as your heart knows what forever means,It's possible that even in death, it may still be beating... am i right? (i mean the author's right?) i just wanna...
