-İlk Kan-

10 - Onu anlamak

🎧 Elley Duhé - MIDDLE OF THE NIGHT 

"Onları hemen bırakın yoksa biz gelip alırız"

Ecrin alaycı bir şekilde gülerek konuştu

"Bu muydu planın, bu şekilde mi kurtaracaksın onları?"

"Nasıl olacağını bilmek istemezsin"

"Sadece bizimle gelmeyi kabul et, bizde onları bırakalım"

"Bunun asla olmayacağını biliyorsun"

"O zaman buraya gel arkadaşını ve sevgilini kurtar ya da kurtarmaya çalış, her ne kadar bunu yapamayacak olsan da"

onun sevgilisi değildim ama şu an bunun pek bir önemi yoktu, mustafa'ya döndüğümde uyanmaya başlamıştı, kendine geliyordu ama hala halsizdi eğilip sordum

"iyi misin?"

"burada neler oluyor?"

"bilmiyorum"

onlara baktığımda ulaş ve yanındaki iki kişi koşarak bina'ya girdiler, ecrin in adamlarından ismi cihan olan kapının önüne geçip girmelerine engel olmaya çalıştı ama tek başına bunu başaramadı, odaya geldiklerinde ecrin ortada olacak şekilde iki adamıyla yan yana geçtiler, ulaş ve yanındaki iki kişi de yan yana geçerek karşılıklı durdular, ilk konuşan ulaş'tı

"Bize engel olamazsın"

"Görelim bakalım"

ecrin ellerini yukarıdan aşağı doğru hızlıca indirdiğinde tıpkı kurt adam gibi tırnakları çıktı, dişleri vampir dişleri gibi uzadı, gözlerindeki lensi ise saniyesinde çıkartıp bir kenara attı, gözlerinin gerçek rengi kan kırmızısıydı, o kadar korkunç görünüyordu ki titremeye başladım, koltuğa iyice yapıştım ve hareket edemedim, bu da neydi böyle, aynı işlemleri adamları da yapınca hepsi birer canavara dönüşmüştü sanki, ulaş bana döndü, yüzüme baktı hafif bir gülümseme sundu, "korkma" der gibiydi.

o da o kız gibi ellerini yukarıdan aşağı hızla indirince uzun tırnakları, sivri dişleri, lenslerini attığında masmavi gözleri ortaya çıkmıştı, o neydi? onlar neydi? nasıl böyle olabiliyorlardı? onlar dövüşmeye başladığında gözlerim kapanıyordu, bilincimi kaybediyordum çünkü bu hayatımın en büyük şokuydu, gözlerim kapanmadan önce son gördüğüm şey ulaş ın bir adamın üzerine çıkıp onu tırnaklarıyla parçaladığı'ydı. 

-

-

-

yavaş yavaş uyanmaya başladığımda arabada olduğumu anladım, arka koltukta ulaş'ın dizinde yatıyordum, arabayı ise arkadaşlarından birisi kullanıyordu. hızlıca kalkıp etrafa baktım, ona baktım üstü başı yırtılmış, kan içindeydi ama yarası yoktu, üzgün bir ses tonuyla sordum

"Ne oldu sana?"

"Hatırlamıyor musun?"

o da çok üzgün görünüyordu, olmaması gereken bir şey olmuş gibi, bir anda neler olduğunu hatırladım, kırmızı gözler, sivri dişler.. birden telaşla bağırdım

"Durdur arabayı"

"Sakin ol ella, bir şey yok"

diyen ulaş'tı

"Durdur şu arabayı"

"Sağa çek"

araba durduğunda hızla inip, ileri doğru koşmaya başladım, koşabildiğim kadar hızlı koşuyordum aynı zamanda da ağlıyordum, ulaş arabadan inip peşimden koşmaya başladı