Kader

Bölüm 7 - Isabel'in Doktoru

Bana cevap vermesine gerek bile yoktu. Gözlerime böyle baksa yeterdi. Mutlu olmuştum. Biriyle konuşmak çok iyi gelmişti. Bana uzunca bir süre baktıktan sonra: "Kavga etme nedenimiz çok saçmaydı özür dilerim. Ben tekrar barışmak istiyorum." dedi. Ben de ona bakıp gülümsedim ve: "Bence de çok saçmaydı."deyip güldüm. Sonra: "Bende barışmak istiyorum."dedim. Sonra David bana baktı ve: "Senin daha anlatacak çok şeyin vardır eminim. Devam et anlatmaya." dedi. Bende devam ettim: "Ondan sonra çok bir şey olmadı aslında. Anna ile buluştum dün. Şimdi de seninle karşılaştım." dedim. Sonra David: "Bu akşam bir işin var mı?" dedi. Bende: "Yok." dedim.

David: "Bu akşam seni arabayla alsam sonra da bir yere götürsem olur mu?" diye teklif etti. Bende başımla onayladım. Kalktık. Benim içtiklerimin parasını o ödedi, ona: "Gerçekten gerek yok. Ben öderim." dedim. Ama: "Önemli bir şey değil, ben öderim." dedi. Bende diretmedim.

Eve gidip akşam için hazırlanmaya başladım. Hazırlandıktan sonra salona teyzemin yanına gidip oturdum. Teyzem: "Çok güzel olmuşsun." dedi. Bende: "Teyze John'u nereden tanıdığını hala söylemedin. Unuttum sanma. Ama teşekkür ederim." dedikten sonra teyzem: "Tamam, yalan söylemeyeceğim telefonun masadaydı ve Jack - Nasılsın bir tanem - diye mesaj attı. Bilerek bakmadım. Gözüme takıldı." dedi. Bende bir kahkaha kopardım: "Şimdi anlaşıldı. Nereden tanıdığın" dedim. Sonra David mesaj attı: "Aşağı in hadi seni bekliyorum :) ." mesajı okur okumaz, teyzemin yanağına bir öpücük kondurdum ve askıdan ceketimi alıp giydim. Sonra dışarı çıktım. Asansöre bindim. Aşağı indiğimde son model siyah şık arabasıyla beni bekliyordu. Ona baktım gülümsedim ve arabaya bindim.

Beni Boğaz kenarına getirdi. Bir banka oturup, boğazı seyrettik. Yıldızlar bu gün diğer günlerden daha parlak ve güzeldi. Birlikte baya konuştuk. Annem öldüğünden beri ilk defa çok eğlenmiştim. O kadar gülmüştüm ki bu gün ne kadar komik biri olduğunu da o zaman anladım. Zaman hızlı geçti, beni eve kadar o bıraktı. Evde yine teyzem yoktu. Gecenin bir yarısı tansiyonunu ölçmeye gitmiş olamazdı. Neler oluyordu? Neredeydi benim bir tanecik teyzem? Hiç olmadığım kadar korkuyordum. Teyzemi en az 10 kez aramıştım. Telefonunu açmıyordu. Kalbim duracak gibi oluyordu. Aklıma iyi şeyler getirip kendimi kandırmaya çalışıyordum. ÇOK KORKUYORDUM.

Sonra anahtar sesi geldi ve kapı açıldı teyzem ve teyzemin kolunu kendi boynuna atmış onu taşıyan bir adam vardı. teyzemi salona geçip oturttu. Sonra teyzem koltukta biraz kıvranıp uzandı. Teyzemi uyandırmamak için: "Ne oldu?" diye fısıldayarak bağırdım. Yanındaki adam: "Ben teyzenin doktoruyum. Teyzen hastanede fenalaştı bende eve kadar bıraktım." dedi. Bende: "Hastaneye neden gitti?" dedim. Doktor: "Hatırlayamadınız mı? Ebola olduğundan beni düzenli olarak ziyaret ediyor." dedi. Ben kalbimin durduğunu hissettim: "NE?!"

Diğer bölümde ne olacak? Teyzesi yaşayacak mı? Case bunu öğrendikten sonra ne yapacak? Lütfen bu soruların cevaplarının ne olduğunu düşünüyorsanız yorum olarak yazın.