1 month later...
Nadagdagan pa ako ng buhay mag mula nang mag sama kami nina Arkiyo at nina Belle sa iisang bahay dito sa batangas. Maluwag na tinanggap nina daddy si Arkiyo ganon din ang magulang nya saakin. Sa ngayon ay wala nakong mahihiling pa... Minsan naiisip ko kung anong buhay mayroon kami kung sakaling hindi nawala ang baby ko. Walang minuto na hindi ko naiisip ang anak ko, kahit pa may konting lakas ako ay alam ko namang bibigay nadin ang katawan ko.
Kasalukuyan kaming nakaharap ni Arkiyo sa salamin dito sa loob ng banyo. Haway nya ang mahabang electric razor.
Pumikit ako at saka tumango, senyas para tanggalin nya na lahat ng natitirang buhok saaking ulo.
Habang ginagawa nya iyon ay nararamdaman ko ang nginig sakanyang mga kamay. Nakangiti lang ako habang bumabagsak ang mga basang likido saaking mata. Wala akong pinag sisihan sa mga naging desisyon ko sa buhay. Para sakin ay masaya akong mamamahinga sa langit... Kasama ang anak ko.
Matapos nya akong kalbuhin ay hinimas ko sandali ang kaunting buhok na nahuhulog sa sink. Bumalik lahat ng pinagdaanan ko sa buhay... Mag mula nang makilala ko sina Belle, yung first kiss namin ng boyfriend ko at ang araw na nalaman kong mag kakaanak na kami ni Arkiyo. Iilan lang yan sa mga masasayang ala-ala na babaunin ko sa pag lalakbay.
"tara na—"
Napatigil ako saaking pag sasalita nang itapat ni Arkiyo ang razor sakanyang buhok. Walang pasubali nyang tinanggal ang buhok nya kaya naman lalo pakong napaluha... Walang boses na lumalabas sakanya ngunit ang mga mata nya ay sinasabing 'okay lang'
Matapos nyang kalbuhin ang kanyang sarili ay niyakap nya ako patalikod.
Dinama ko ang malambot at mabango nyang katawan na nakadikit saakin. Alam kong kaunting oras nalang at makakasama ko na ang anak ko, hindi nako makapag hintay na makapag pahinga... Ngunit, hindi mawala sa isip ko si Arkiyo pati na sina Belle. Ayokong iwan sila pero wala eh, pagod na pagod nako.
Ilang katahimkang sandali pa ang namuo nang hinarap ako ni Arkiyo sakanya.... Laking gulat ko nang lumuhod sya saka may nilabas na sing-sing sakanyang bulsa.
"Khalia Louise Vallderama," Nakangiting banggit nya sa buong pangalan ko. "Will you marry me?"
Ngumiti ako at sinabing. "Yes, i do"
Sinuot nya sa daliri ko ang silver na sing-sing. May kulay green sa gitna non na para bang Taal Volcano, tapos sa gilid-gilid may ibat ibang lengwahe na alam kong ibig sabihin ay 'i love you'
Binigyan ko sya ng matamis na halik saka niyakap.
May isang magandang ala-ala nanaman akong babaunin.
***
Magkahawak kamay kami ni Arkiyo na lumabas sa kwarto. Bumungad saamin ang mahabang mesa kung saan nakaupo ang pamilya naming dalawa kasama ang mga kaibigan ko. Naupo kami ng mag katabi, sa kaliwa ko si Arkiyo habang sa kanan naman ay si Belle na mukhang kakaiyak lang.
"l-let's pray na!" Pinipilit nyang maging masigla kahit pa bakas sakanya ang lungkot.
Natapos kaming mag dasal. Pinag hain ako ni mama tapos non kumain kami ng sabay-sabay habang nag kukwentuhan. Puro tawa nila ang naririnig ko kahit pa alam kong peke ito... Kahit na ganon ay hindi ko maiwasang mapangiti nalang, mamimiss ko silang lahat kahit pa maraming masasakit na bagay silang nagawa saakin.
Ilang minuto lang at natapos kaming kumain. Binigyan ako ni mama ng halik sa noo bago sya tumungo sa kwarto, akma namang susunod na si daddy nang tawagin ko sya... "Dad"
Nilingon nya lang ako saka ngumiti...
"Good night" Malamig na sabi nya saka pumasok na sa kwarto.
Napangiti nalang ako ng maliit. Bata pako ay sanay na sanay nako sakanya.
"Love," Hinawakan ni Arkiyo ang kamay ko kaya nabaling sakanya ang atensyon ko. "mag didilim na, baka hindi na natin makita ang Taal"
Hinila nya ang wheel chair ko tapos pinuwesto iyon sa terrace. Naupo sya sa tabi ko.... Pareho naming dinama ang malamig na hangin.
***
Belle
Pinagmamasdan ko lang sina Khalia at Arkiyo sa terrace. Malayo ako sakanila para naman hindi sila maistorbo. Ito lang naman ang pangarap ng dalawang yan, ang magkaron ng tahimik at masayang buhay na mag kasama sila. Napakasimple ng mga pangarap nila kaso masyadong mapag laro ang tadhana. Kung sino pa yung mga taong may mabubuting puso, sila pa yung mga nahihirapan.
Tahimik ko lang silang pinapanood hanggang sa tabihan ako ni Al.
Ito nanaman sya, lalapit sakin tapos papakiligin ako then mawawala nanaman na parang bula. Halata naman sigurong gusto ko sya... Hindi lang gusto. Mahal ko na ata sya.
"Cute nila noh" Sabi nya habang nakatingin din kina Arkiyo na nag tatawanan.
"malalim na ang gabi," sabi nya pa at tumingala sa buwan. "Good night"
Akmang aalis na sya nang hindi ko na napigilang mag salita...
"Aiser Laice Manrique, will you marry me?!" Taas noong tanong ko.
Wala ng hiya-hiya toh, napag tanto kong maikli lang ang buhay kaya bakit ko sasayangin ang pagkakataong ito? Hindi ako siguradong maganda ang kakalabasan nito pero andito nako. Kailangan kong tanggapin ang sagot nya...
Lumingon sya saakin at ngumiti...
"Nag mamadali ka naman Belle" Natatawang sambit nya.
"wala akong pake, mahal kita." Protesta ko. "Mahal na mahal kita—"
"Mahal din kita Belle" Ngiting sabi nya na nag patigil ng mundo ko.
***
Dilan
Kasalukuyan akong nakaupo sa terrace dito sa kwarto ko. Kita ko sa baba na nag lalampungan na sina Belle at Al tapos sa kaliwa ko naman ay ang tawanan ng mag-asawang Khalia at Arkiyo. Nakakatunaw sila ng puso kung pag masdan.
And me? Eto nakaupo sa kawalan habang hinihintay ang babaeng pinakamamahal ko ma si Eya.
Alam kong malabo na ang lahat para saming dalawa. Masyadong malaki anh mundo para makita ko pa sya, ayokong mawalan ng pag-asa pero anong magagawa ko? Hindi ko hawak ang lahat.... Ayokong umasa nanaman tapos sa huli wala lang.
Ang daming pag-sising dumaan sakin kaya naman siguro ang payo ko sa lahat ay 'huwag mag sayang ng oras'
Tulad ng sabi ko, malaki ang mundo. Marami kang pwedeng gawin para baguhin ang lahat. Marami kang pwedeng makasalamuha para maging maganda ang buhay mo. Kaya naman wag na wag kang mag sasayang ng kahit katiting na oras.
Binuksan ko ang cellphone ko at bumungad saakin ang napakagandang litrato ni Eya... Hinding-hindi ko malilimutan ang kulot na mahaba nyang buhok at ang bilugan nyang mata.
Para sakin ay sya ang pinakamagandang babae na nabubuhay sa mundong ito.
Wala syang katulad.
