The Story|tozluyaka

Yalan

medya:Tuana

Çaresizlik nedir bilir misiniz?

Ben bilirim.

Yıllar önce annem gittiğinde öğrenmiştim. Şimdi Abim gitti tekrar öğrendim.

Hani bir söz var "ölenle ölünmez" diye. Öyle değil işte ölenle ölünüyor. Onunla gömülüyorsun toprağa. Benim bu hayattaki tek dayanağım, ilk aşkım abim..

Mezarlıkta ona veda etmiştik hepimiz. Zordu çok zor. Ama yapmıştık. Gözlerimi topraktan alamıyordum, sesleri duyuyordum evet fakat hiç bir şey anlamıyordum. En sonra Zeyno gelmiş beni kaldırmıştı. Daha sonra eve giderken yardım etmişti. Şimdi yalnızdım Abimin odasında tek bir noktaya bakıyordum. Ne kadar öyle durdum inanın hatırlamıyorum. Belki dakikalar belki saatler belki de aylarca. Onsuz tek bir saniye bile bir asır gibi geliyordu.

Onunla öğrenmiştim ben her şey. Her şeyi. Yürümeyi, konuşmayı en önemlisi gülmeyi. İnsanlar gelip gidiyordu eve. Babama ya da bana "Allah rahmet eylesin" gibi şeyler söyleyip gidiyorlardı. Hayat buydu işte.

Düne kadar gülmeden bir dakika bile duramayan kız şimdi gülmeyi unutmuştu.

...

1 hafta olmuştu. Çocuklarla birlikte bahçede oturmuştuk. Tek bir kelime etmiyorduk. Sadece nefes alıp verişlerimiz duyuluyordu. Ali birden ıslık çalmaya başladı. Her kes anlamıştı bu Vefa'nın ıslığıydı. Ardından Arap sonra Zeyno sıra bana gelince yapamadım. Yapamadım işte. İpler gene kopmuştu. Falat bu sefer ağlıyordum hem de öyle böyle değil.

Daha sonra hepimize birden bir mesaj geldi. Ali hemen kalkıp koşmaya başaladı. Bizde peşinden. Arap ve Zeyno bağırıyordu bende gördüklermi zar zor hazmedebildim. "Ali dur" "La durda bir plan yapakta la dur" ikisininde çığlığı bir birine karışmıştı. En son ben bağırdım. "Ali dur" durup bize döndü. "Plan bu" diye bağırdı. Arap elinden telefonu alıp baktı. "Bunlar videodaki çocuklar" dedim. "Abimin araba, abimin araba la" "Vermez lan hayatta vermez" Arapın gösterişi üzerine Zeyno böyle crvap vermişti. "La izin isteyen kim" "Hadi hadi koşun" dedim. "Sen nereye?" Ali'nin sorusu üzerine " O benim abim onlara gereken cezayı ben vereceğim!" dedim.

...

Çağrı'dan

Çocuklarla yatta oturup sohbet ediyorduk. Herkesin telefonuna mesaj gelmeye başladı. "bu ne ya" Cemre sonunda konuşa bilmeyi başaran tek kişiydi. Teknenin içinde volta atmaya başladım. Ege " ağır bok yedik lan" demesinin üzerine "oğlum babam kesin beni öldürecek ya. Lan keşke ifade verseydik" dedim. "polis, basın, annem bittik lan biz" "oğlum hepimiz ordaydık kim nasıl kim çekmiş olabilir ya?" Egenin ve Berkin sözleri üzerine artık sabrım kalmamıştı. "Çekmişler işte anasının satayım ya daha ne konuşuyorsun" "Oğlum bak bu birinizin şakası çıkarsa fena bozuşuruz"

Daha sonra da işte bir az gerginlik Berk ve Cemre bu tantanada bile atışmışlardı. Başından beri konuşmayan Hazal en akıllı fikri Hazal sunmuştu. "Ya kenan amcaya mı gitsek o bilir ne yapacağını". Tam sürat Kenan amcaya gidiyorduk ki Vefa'nın arkadaşlar önümüxü kesdiler. "Berk sakın açma camı sakın" Her kes bağırıyordu fakat nafile.

Derken Ali koluyla cam kırmıştı. Berki de arabanın camından çıkarıp dövmeye başlamıştı. Bende indim tam diğer çocuğa dalacakken sırtıma yediğim darbeyle dizlerimin üstüne düştüm. "Orospu çocuğu geber" kız sesiydi arkamı döndüğüm bir kız sopayla bana vuruyordu. "Geber it" bu Vefa'nın kardeşiydi geçen denizde de vardı. Öldüğü gün de. Bende ayağa kalkıp engellemeye çalıştım onu. "Kızım manyakmısın napıyorsun ya" istemsizce bağırdım. Önce bir durdu sonra tekrar delirdi. Bu sefer sopayla değil tırnaklarıyla hücuma geçti. "Manyağım evet manyak" Yüzüm sağlam yer kalsa dua edeceğim.

...

Tuana'dan

Karşımdaki çocuğu söve söve bir güzel dövüyordum fakat ansızın duyduğum cümle beni tekrar yerle bir etmişti. Gerçekten o an tekrar öldüm. Utandım. Hayır Vefadan değil bu çirkin "yalan'dan" utandım.

"Vefa Hazala taciz etti o yüzden dödüler onu lütfen artık dur" Cemre'nin tel bir cümlesi aklımı kaybetmeme neden ola bilirdi. "Ne diyorsun sen ya, ne diyorsun" öfkeyle bağırdım kendimi kontrol edemiyordum artık. Gözlerim buğulanmaya başlıyordu hızımı alamadan Cemreye sert bir tokat attım. Zeyno beni engellemeye çalışıyordu. Nafile durmak istemiyordum artık. "Yalan söylüyor, yalan söylüyor.Ali. Ali bir şey söyle. Arap. Ya bir şey söylesenize ya bir şey söyle" bağırıyordum bir haftadır bağıramamıştım yapmamıştım ama şimdi durmayacaktım. Bir tokat daha ayacakken biri beni engelledi. "Hayır, hayır. Hayır" Ali sadece şunları söylüyordu. "Yeter artık yeter" çığlıklarım yükseldikce yükseliyordu.

Arkamda kim vardı bilmiyordum fakat dayanacak gücüm kalmamıştı kendimi onun kollarına bırakmıştım. Ben o gün tekrar yere çakılmış tekrar can vermiştim. Tuana o gün tekrar ölmüştü.

Helloo naberrr nabiyorsunuzz şik şik şik şik şikk. Evet Ceyda abla gibi başlamak istedim ehe.

Yawrularım bir hafta gibi süredir yoktum bölüm atmıyordum çok çok very very very özür dilerim hepinizden bunları telafi edeceğim. sözz.

Bu arada katil Çağrıymış ağlicam şimdi amaaaa bu benim hikayem her şey ola bilir her şey her şey herr şeyyyyy. eheheheh

neyse

Bölümü beğenip beğenmediğinizi yorumlarda belirtirseniz çok mutlu olurum yawrular.

Umarım okurken keyif almışsınızdır.

Öpüyorum hepinizi şik şik şik şikk.