Tekrar yapmıştı aynı şeyi. Tekrar bana zarar vermişti. Ama içlerinden en kötüsü buydu. Hiç bu kadar aşağılanmamıştım. Bir baba kızını hiç tanımadığım bir adama satabilir mi ? Yada şöyle söyliyeyim bir baba kızını satabilir mi ? Ama o yapmıştı. Beni satmıştı.
Bugün konuşmayı çok istedim. Bugün sesimi ona duyurabilmeyi o kadar çok istedim ki. Bana ne yaparsa yapsın ama beni bırakmamasını...
Peki sonuç, şuan o adamın evine gidiyorum. Hiç tanımadığım hiç görmediğim bir adamın. Peki o benim durumumu biliyor mu ? Konuşamadığımı. Dilsiz olduğumu. Bugüne kadar hiç eksiklik olarak görmemiştim konuşamadığımı. Babam hariç kimse de bunu hissettirmemişti zaten. Şuan gözlerim kapanıyor. Eski bir alışkanlık, küçüklüğümden kalan. Arabalarda uyuyorum. Bunu bilinçli olarak yapmıyorum. Arabanın sarsılması bana hep annemi hatırlatıyor. Beni kucağında sallamasını...
Şuan simsiyah bir yerdeyim. Önümü göremiyorum. Sadece bazı anlamsız sesler var. İsmimi söylüyorlar. Sürekli beni çağırıyorlar. Ne olduysa biran da oluyor tam ben konuşmak için ağzımı açtığımda o boşluktan aşağıya düşüyorum...
Ne olduğunu anlamadan arabanın aniden sarsılmasıyla biranda uyandım. Aslında uyandığım iyi olmuştu. Rüyalarımın bile benimle alay etmesi çokta güzel bir şey değil açıkçası...
O an ilk kez dışarı bakmıştım. Şuan gerçekten mükemmel bir evin önünde duruyoruz. Ne yani beni yanına alan-satın alan-adam burada mı oturuyordu ?
Böyle bir evde oturan bir adam beni neden almıştı ki ? Burada ne yapabilirim ? Ben hizmetçisi olmak için geldiğimi düşünmüştüm çünkü. Böyle bir yerde oturan adamın bana ihtiyacı olacağını hiç sanmıyorum..
( medyadaki evi Akay'ın gördüğü ev olarak düşünün )
