ᴍᴏᴏɴʟɪɢʜᴛ • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

♡ 03

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"ජින් හ්‍යුන්ග්."

ජන්කුක් අන්තිමේදි ඒක කලා. පවුලෙන් එයාට ඉතුරු වෙලා හිටපු එකම කෙනාට එයා සමාව දුන්නා.

"මට සමාවෙන්න පැටියෝ. ඔයා හරි මුරණ්ඩුයි."

ජන්කුක් එයාගෙ හ්‍යුන්ග් එක්ක තරහා වෙලා හිටියේ මාස හතකට කලින් එයාගෙයි හ්‍යුන්ගෙයි ලස්සනම මතක පිරුණු පුංචි ගෙදරට හ්‍යුන්ග් එයාගෙ පෙම්වතාව එක්කගෙන ආපු නිසා! ජන්කුක්ට තිබුනු අවදානය අඩු වුනු නිසා! ජන්කුක්ට වගේම නම්ජූන්ටත් ජින්ගෙ ආදරය එක වගේ ලැබෙනකොට දැනුනු ඊරිසියාව නිසා! මේ දේවල් නිසා ජන්කුක් පොඩි කාලේ ඉඳලා යන එන බේකරියේ හිටපු හුරුබුහුටි ගෑණු ළමයාගෙ උදව් ඇතුව එයා එක්ක ජීවත් වෙන්න ගත්තා.

අවුරුදු දාහතරෙදි රිය අනතුරකින් මිය ගියපු ඔම්මාගෙයි අප්පාගෙයි ආදරය මග ඇරුනු නිසාම ජන්කුක් ආදරය ඉස්සරහා මුරණ්ඩු උනා. එයා ගොඩක්ම බලාපොරොත්තු උනෙත් එයාට ගොඩක්ම ඕන උනෙත් ආදරය විතරයි. ලොකුකමට ගියාට ජීවත් වෙන්න විදියක් නැතුව රෙදි විකුණුවා මිසක් ජන්කුක්ට සල්ලි වලින් අඩුවක් තිබුනේ නෑ. 

"හරි සමාව දුන්නා. අපිට මෙහෙ ඉන්න දෙනවනෙ?"

ජන්කුක් වගේම යූනාත් ගෙදර ඉස්සරහා හිටගෙන හිටියේ බඩු මලු දෙකක් උස්සගෙනමයි.

"ඇයි නැත්තෙ? ඊට කලින්, මේ ඔයාගෙ ගර්ල්ෆ්‍රෙන්ඩ්ද?"

"විහිළු කරන්න එපා හ්‍යුන්ග්. මම ස්ට්‍රේට් නෙමෙයි කියලා ඔයාට අමතක උනාද?"

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆