GARSON KIZ

〰1.BÖLÜM 〰

Camdan sızan ışıkla sabahın olduğunu anlamıştim. Dün kafe sahibine kalacak yerim olmadığını söyleyince o da bana kafede kalabilecegimi söylemişti. Çok sevmistim bu adamı çok iyi kalpli biriydi. Yerimden dogruldugumda kafeyi düzenlemeye basladim. Zaten yarım saat sonrada diğer elemanlar gelceklerdi. Onlar da diğer işleri hallederlerdi. Kapinin kilidi açıldığında gelenin kafe sahibi olduğunu gordum. Bana gulumseyerek "Günaydın kizim" dedi. Bende gülümseyerek ona karşılık verdim. "Size de gunaydin çok sağolun benim burda kalmama izin verdiğiniz için dün pek konusamadigimiz için teşekkür edememistim" dediğimde gulerek "Önemi yok kızım paranı ne zaman biriktirip ev tutarsan o zamana kadar burda kalabilirsin" sevinmistim. Ama en yakın zamanda para biriktirip ev tutmam lazımdı.

Öğlene doğru kafe biraz kalabalık olmuştu. Birazcık siparisler de zorlaniyodum. Bir masaya yakışıklı bir çocuk gelmişti. Cokk cooldu. Bir o kadar da kasliydi. Oturduğu masaya doğru gittim. Siparisini sordum. Benden sadece sıcak çikolata istedi. Ben de bir elemana söyleyip yapıp bana verdi. Yakışıklıya goturdugumde bir yudum alıp tukurdu. "Bu ne be buz gibi" dediğinde kaşlari catilmisti. "Özür dileriz beyfendi" diyerek yenisini getirmeye gittim. Sonra yüzünde hafif bir siritis belirdi. Bu tavrı hoşuma gitmemisti. Ama belli etmedim. Yenisini masaya koydugumda bana bakıyordu. Bu bakışına anlam verememistim. Onu umursamayip diğer yeni gelen müşterilere bakmaya gittim. O çocuk kalkmak üzereydi. Garson diye seslenerek bi tane garson arkadaş gitti. O ise "sen değil o gelsin" dedi beni gostererek. Ben de mecbur gittim. Hesabı ödeyip kafeden çıktı.

Kafe de bir müşteri çıkarken gazetesini unutmustu. Ben de o masayı temizlerken gözüme bi haber çarptı. "Bursluluk sınavları baslamistr." Diye bi başlık vardı. Bende okulum Izmir'de olduğu için bu haber beni ilgilendiriyordu. Şuan param da yoktu. Ez azından çalışıp okurum diye aklımdan geçirirken bu gazeteyi alıp valizimin üstüne koydum. Aksama doğru kafe biraz sakinlesti. Musteriler yavas yavas gidiyordu. Biz de ortalığı toparlayip kafeyi kapattık. Ben de valizin üzerine koyduğum gazeteyi alıp sınavın tarihine ve kayıt olmak için ne lazım olacaklara baktm. Sınav 1 hafta sonraydi. O zmana kadar hazirlanmam lazimdi. Ama önce kayıt işini halletmem lazımdı.

Sabah kalktigimda kafenin sahibi olan Erol Amca ben uyurken kafeyi acmisti. Ben de kalktigimda önce selamlasip sonra "Erol Amca bi bursluluk sınavı varmış da ona kayıt olmam lazım da o yüzden öğlen dışarı çıkabilir miyim?"

"Tabi kizim kayıt işini sen hallet" dediğinde kafeyi toparlayip öğlene kadar çalistim. Öğlen çıkıp kayıt olmak için yetkili yere gittim. Kayıt olmustum. Çalışmak için de konularla alakali test kitaplari veriyorlardi. Onlari da alip kafeye doğru gittim. Kafeye vardigimda dünkü çocuk aynı yerinde oturuyordu. Basında bizim elemanlardn Aysu vardı. Beni gördüğünde "Tamam sen git ben siparisimi şu kıza vercm" dedignde yapmacik gülümseyerek "ne istiyorsun" dedim. "Güzel ne varsa getir ama Dünkü gibi olmasın" dedi. Bende mutfağa gidip pasta ve limonata doldurup götürdüm. Masaya koydum. Bi şey demeden yemeye başladı. Ben de boş olduğum için test kitaplarından bi kaçını açıp içine baktım.

Akşam olduğunda kafe boşaldı. Kafeyi temizledim. Sonra bir masaya oturup biraz test çözmeye başladım. Sorular kolay geliyordu. Anlasilan pek unutmamisim. Sınavı gececegime inaniyordum.

1.HAFTA SONRA

Sınav günü gelip catmisti. Çok heyecanliydim. Sınava yarım saat kalmisti. Sınav yerine gitmek için kafeden çıktım. Okul yakındı zaten. Sınava gittigimde yerimi aldım. Sınav başlamak üzereydi. Kitapciklari dagittilar ve formu doldurup verdim. Kitapçığı açtığımda çözmeye basladim. Kolay geliyordu. Yavaş yavaş cozuyordum.

Sınav bitmişti. Mutluydum çünkü güzel gecmisti. Kafeye geldiğimde Erol Amca bana gulerek "nasıl geçti? " "çok güzel geçti güzel puan bekliyorum" dedim. Sınav sonuçları dört gün sonra açıklanır diyorlardi. Bende heycanla o günü bekliyordum..