𝙎𝙣𝙖𝙥𝙘𝙝𝙖𝙩 | 𝙈𝙞𝙮𝙖 𝙊𝙨𝙖𝙢𝙪 𝙓 𝙧𝙚𝙖𝙙𝙚𝙧

Dondurma

Miya osamu hemen yanındaki sınıfa girmek için kalkarken telefonunu kapattı. O heyecanlanırken , Y/n L/n'nin aklından farklı düşünceler geçiyordu.

*Arama sesi*

"Ha?? Beni neden arıyor??" kafası karışmış çocuğun ekranında yn'nin adı belirdi, tam sınıfa girmek üzereyken telefonu açtı ve
"Naber salak? Neredesi-" dedi.

"Selam mankafa, benimle saklambaç oynamak üzeresin!!"
Kızların sesi Osamu'nun kafasını doldurdu, bunun oldukça rahatlatıcı ve sevimli olduğunu düşündü ama bu konumuzun dışında. "Bekle, neden? Zaten sınıfının önündeyim." Osamu sıkıca kapatılmış kapıya yaslandı.

"Tamamen dürüst olmam gerekirse, Henüz seninle yüzleşmek istemiyorum, bu yüzden bahanemi güzel bir oyuna dönüştürmeye karar verdim! Beni bulmaya gel, tamam mı? Burası çok dar."

Çocuğun tek duyduğu, onun kısık sesinin fısıltısı ve telefondan gelen gürültüydü. Kardashian'larin poposu kadar büyük bir okulda onu nasıl bulacaktı ki?

"En azından bir ipucu verebilir misin? Sırf bunun için öğle yemeği yiyemeyeceğiz.."

Osamu, en azından yemek yiyebilmek istediği için y/n'yi durumundan çabucak çıkarmaya çalışıyordu.Ek olarak ondan saklanmak için sınıftan nasıl hızlı çıktığını düşünüyordu, belki de ona yazarken işiyordu?

"Hmm peki ama beni bulamazsan dondurma ısmarlaman gerekecek, haberin olsun." Fısıltı ile konuşurken söyledi.

"Bu adil değil ama her türlü o güzel yüzünü görebileceğim, dimi?"
Osamu, sözlerinde alçakgönüllü olduğunu biliyordu, gerçi bunları hiç kimseye yüksek sesle söylememişti.

"Ah birde seni bulursam birlikte dışarı çıkacağız."

"NE?!"

Konuşma sona erdi

Osamu'nun telefon ekranı karardı çünkü Y/n aniden telefonu kapattı.

"Kahretsin, belki de bunu ona söylememem gerekiyordu.."

Yanakları kırmızının koyu bir tonuna dönerken konuşmaları unutmaya çalışıyordu. Onun kendisine yanıt vermesini beklemiyordu ta ki bu telefonuna bildirim gelene kadar.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Y/n:
S!KTIR GIT

Y/n:
yalan söyleyemem ama söylediklerin çok tatlıydı bro.

Osamu:
Kes sesini,şuan söylediklerimden pişman oldum.

Y/n:
Peki, bu çok kötü güzel çocuk!

Y/n:
Bunu sen seçtin, biz de ona göre davranalım. <3

Osamu:
Bekle, bana güzel mi dedin?

Y/n:
Ipucu: spor salonu 1 ile spor salonu 2'nin etrafındayım

Osamu:
Sorumu tamamen görmezden mi geliyorsun?

Y/n:
HAHAHAHAH ne sorusu?

Y/n:
Bence telefonun kırılmış hahaha?

Osamu:
Yalan söylemekte hiç iyi değilsin salak.

Osamu:
Olduğun yerde bekle, seni 5 dakika içinde bulacağım. Izle ve öğren :)

Y/n:
OHA birileri kendini beğenmiş davranmaya başladı!!

Osamu:
Lütfen sus.

Y/n:
Anladım! Şimdi beni bulmaya çalış za
*Görüldü*

.・。.・゜✭・.・✫・゜・。.

Osamu spor salonlarını avcunun içi gibi bilirdi, peki bu her gün voleybol oynaması sayesinde ama her neyse.
Bu yapının etrafindayken kita bir çok kez ona ve çiş kafa atsumu'ya koşu cezası vermişti.

"Y/N DIŞARIYA ÇIK!! Lütfen?" Aramaya başlamasının üzerinden sadece 5 dakika geçmişti, ama çoktan pes edecek ve bir banyo kabininde kestirecekti.

"Tanrim! Bence bu şu ana kadar yaptığım en üretken şeydi.."

Osamu sınıfa geri dönmek üzereydi, ancak aklında Y/n ile olan telefon konuşması geldi. Düşen metal çubuklar ve hatta eski spor paspasları gibi bir sürü arka plan gürültüsü vardı.

"Tanrı aşkına gerçekten pis barakaya mı saklandı?"

Iğrenmiş çocuk derin bir iç çekti ve barakaya doğru yürüdü. Spor çoraplarının pis kokusundan burnunu tutarken, zaten kırılmış olan kapıları açtı.

"Y/n burada mısın? Tanrıya yemin ederim ki eğer buraya boşu boşuna geldiyse-"