Welcome to Zjebowo

1. PORWANIE

Zapowiadał się bardzo spokojny dzień. Nikt nikogo nie atakował, nie było żadnych bójek. Był to piątek po południu, więc wszyscy już odpoczywali. Jednak Katy nadal siedziała w sklepie i obsługiwała klientów, którzy kupowali u niej przeróżne rzeczy. Nagle wpadła do niej jakaś banda debili, którzy chodzili do pobliskiej szkoły. Jeden z nich podszedł do Katy i się lekko uśmiechnął.

– Sprzedasz nam marychę, co nie? – spytał.

– Nie ma mowy! – krzyknęła. – Wynocha ze sklepu, ale już!

– Ej, spokojnie! Kobieto, opanuj organizm! Sprzedasz nam marychę i wychodzimy!

– Nie mam żadnej marychy!

– Ale my wiemy, że masz – zaśmiał się, a ją zatkało.

– Kto wam powiedział?!

– Taki typek w masce.

– On tu jest? – spytała z przerażeniem. Od razu wiedziała, o kogo im chodzi.

– Ta i powiedział, że jak nam nie sprzedasz, to cię rozpierdoli.

– Dobra, ile chcecie?

– Kilogram – powiedział i ona im to sprzedała. – Dobra, już idźcie. Tylko nikomu nie mówcie, że ja wam to sprzedałam.

– Jasne – uśmiechnął się i wyszli.

Katy odetchnęła. Stwierdziła, że nikt już jej raczej tu nie odwiedzi, więc poszła zamknąć drzwi. Wtedy akurat zobaczyła przed sklepem trzy radiowozy, tamtych chłopaków, a co gorsza – Alana Walkera, który właśnie gadał z jednym z policjantów. Katy zaczęła drżeć ze strachu. Wtedy zamaskowany obdarzył ją zabójczym spojrzeniem.

– P-przepraszam, a co tu się dzieje? – spytała Katy, podchodząc do nich.

– To ty sprzedałaś tym dzieciakom marihuanę? – spytał policjant.

– Co? O czym pan mówi? Do niczego takiego nie doszło – wypierała się.

– Jesteś zatrzymana – powiedział, a ona znieruchomiała.

Wtedy Alan spierdolił z miejsca akcji i wrócił do swojej bazy, która znajdowała się na końcu miasta przy lesie i wyglądała jak jakiś opuszczony warsztat samochodowy. W wejściu oczywiście rozdeptał jakąś jaszczurkę, a gdy zamknął drzwi, wyjął spluwę i rozstrzelił butelkę z wódką, która stała na stole, a przy niej siedział oczywiście Andreas.

– Nie ma chlania! – wrzasnął, a Andreasowi zrobiły się szklane oczy. – Gdzie jest Thanos?!

– Nie wiem! Zamknij, kurwa, mordę! – krzyknął Andreas.

– Uważaj na słowa! Bo zaraz pójdę do tej kurwy Jane i porozstrzelam jej koty! – zagroził. – Ją w sumie też, ale mniejsza z tym.

Andreas zamilkł, a tymczasem w willi Justina odbywała się impreza zorganizowana przez Marthe. Wszyscy świetnie się bawili, było chlanie i grała głośna muzyka. Oczywiście Marshmello był DJ-em, więc była chujowa. W pewnym momencie na prośbę Efendi włączył "Mata Hari", a ona zaczęła swój szatański taniec.

– Efendi, tylko nie wezwij demona! – zaśmiała się Marthe, a akurat w tym momencie ktoś włamał się do willi.

– Kurwa, ktoś tu jest! – wrzasnął Justin, a Marshmello wyłączył muzykę.

– Kto?! – wrzasnęła Viivi.

– Demon od Efendi?! – wrzasnęła Marthe, a ich oczom ukazał się Andreas. – Ty chuju, co ty tu robisz?! Wypierdalaj!

– Usłyszałem głośną muzykę, to stwierdziłem, że wpadnę do was – powiedział z uśmiechem. – A jak wam życie mija?

– Wyjdź – powiedziała Viivi.