ZAMANSIZ

Yolculuk

Elador yaptığı onca yanlış seçimden sonra Dünya'yı tek başına kurtaramayacağına karar verdi. Her seferinde geçmişe dönmek, baştan başlamak onu çoktan yormuştu. Dünyalı her geçen gün daha da güçleniyordu. Evren artık onun için eskisi gibi gizemli değildi. Darnal'ı keşfetmelerinden çok korkuyordu. Bu korku insanoğlunun ona kattığı bir özellikti. Adeta bir lanet gibi. Etrafındaki herkese bulaştırıyordu. Bir an önce zamansız olduğunu hatırlamalı ve görevini başarıyla tamamlamalıydı. 

Günler geçtikçe Dünya daha da kirleniyor, insanlar daha da vahşileşiyordu. Denizlerde yüzen plastikler, cinayetler, savaşlar, yangınlar... Bütün bunlar iki ay öncesine kadar Elador için çok yabancıydı. Atelic, Wren ve Lena ile yeniden bir araya gelmesi gerektiğini biliyordu. Herkes gücünü birleştirmeliydi. Onları uyandırması gerekiyordu, yaklaşan felaketin farkına varmaları gerekiyordu. Bu onların davasıydı ve bu davanın kazananı her iki taraf da olmalıydı. Yoksa tek bir kaybeden olmayacaktı. 

Darnal'a dönüp eski huzurlu günlerini yeniden yaşamak istiyordu. Eski huzurlu günlerini... Ne tuhaf öyle değil mi? Sanki yıllar öncesinden bahsediyormuş gibi hissettiriyor. Oysa dün de geçmiş, birkaç ay öncesi de. Tüm bunlar için aynı kelimeyi kullanıyor olmak sanırım sadece dünyalılara özel. Ne de olsa dünyalılar zamanı bile bölmeyi başarmışlar. Geride bıraktıklarına geçmiş, yaşadıkları güne bugün ve ileriye de gelecek diyorlar. Halbuki yaşadıkları gün bugün dışındaki her gün, dün, yarın ve sonrası. 

Elador ise tüm bunların içinde bazen kendisini kaybolmuş hissediyordu. Bu görevin bu kadar zor olacağını tahmin bile edemezdi hem de üç kişinin başarısızlığına rağmen. Bu yüzden yola çıkmaya karar verdi. Yolculuk zamanıydı. Bu kez yalnız denemeyi aklının ucundan bile geçirmiyordu. Çünkü zaman akıp gidiyordu. Belki de dünyalının en çok değer vermesi gereken şeye Elador değer veriyordu. Zaman. Ne dün ne yarın ne de bugün. Sadece zaman.