Zorbalığın Ateşi

-2-

Bazı zorluklara katlanmak zorunda kalırsın. Alışmak zor olur. Fakat sonunda elbet 2 seçenek vardır.
Susmak ve ya İntikam...

Asya'dan
Başımızdan aşağıya bir kova dolusu un dökülmüştü. Yine Melis'in planları olmalıydı. Sakin kal Asya, sakin...

Ada:Siz ne yaptığınızı zannediyorsunuz!

Melisa:Vay vay...Şu ukalâya bakın acınası durumda bile konuşmaya nasıl cürret ediyor?

Asya'dan
Herkes gözlerimizin içine bakıp gülüyordu. Ne kadar utanç verici...Alışığım. Sıkıntı yok. Fakat Ada'yı sakinleştirmeliyim yoksa olacakları tahmin etmek bile istemem.

Asya:Gel Ada. Lavoboda üstümüzü temizleyelim.

Ada:Bunu sizin yanınıza bırakmam!Emin olun.

Melis:Duydunuz mu çocuklar, bunu bizim yanımıza bırakmazmış.Hahaha.

Asya'dan
Oradan hızlıca uzaklaştık. Üstümüz berbattı. Sanırım bu şekilde temizlenmeyecek. Öğretmenden izin alıp eve gitmemiz gerek.

Ada:Çağan 1 bunlar 2 yeter artık yeter!

Asya:Ada sakın ağlama. Biz birbirimize yetmiyormuyuz zaten?
Bırak, eğer hatalarını anlamazlarsa...

Ada:Hep susacakmıyız Asya! Ben dayanamıyorum bu sefer onlara göstereceğim. Hem hatalarını anlamazlarsa ne? Hah? Ne olacak? Öğretmenlere mi şikayet edeceğiz? Hahaha. Komik.

Asya:Anlaşıldı. Senin sakinleşmen gerekiyor. Hadi gidelim eve. Duşa gir ve kendine gel. Bunları sonra konuşuruz.

Asya'dan
Ada bu aralar hiç iyi değil. Onu sakinleştirmek için ne yapmam gerekiyor? Böyle değildi ne oldu birden?Yoksa...Çağan ile mi görüştü?Yok. Olamaz çünkü bana söz verdi. Peki neden birden bu hale geldi? Bu işin peşini bırakmayacağım...

Eve vardığımızda Ada odasına girip kapıyı kilitledi. Odasının kapısının önünden geçerken hıçkıra hıçkıra ağlama sesleri kalbimi incitti. Benim ona yardım etmem gerekiyor. Ama önce neden birden böyle olduğunu öğrenmem lazım. Daha 2 gün önce... Ah, her neyse. 4.derste matematik sınavı var. Duş alıp çıksak iyi olur.

Zorluklara katlanmak böyle birşey mi?Susmak, sadece izlemek mi? 'İntikam' almak... Kolay mı? Yoksa susmak kadar zor mu...?

Asya:Ada! Hadi ama matematik sınavı var. Geç kalmak istemezsin öyle değil mi?

Ada:Gelmeyeceğim, git buradan.

Asya:Ada saçmalama!?Bu sınav için gecemizi gündüzümüze kattık. İlk sınavlardan kalmak mı istiyorsun?

Ada:Sana git burdan dedim! Sağır falanmısın? Annem'in ve Çağan'ın beni terk ettiği gibi git buradan!

Asya'dan
Bu cümle benim canımı çok yakmıştı. Ağlamamak için kendimi zor tutmuştum. Annemizi hâlâ unutmamış olması sinirlerimi bozdu. Bu kız hiç iyi değil. Hâlâ aklım almıyor. Sinirden söyledi diyip geçmek istiyorum fakat... Bu hiç öyle kolay birşey değil.

Okula vardığımda sınav çoktan başlamış idi. Çok endişelendim. Kağıdımı alıp sırama geçtim. Sınava başladım ki biri elimden kalemi çekene kadar...

Asya:Erdem ver şunu!

Erdem:Vermezsem ne olur güzellik?

Asya:Erdem bak lütfen...Rica ediyorum. Ver şunu!

Öğretmen:Asya ve Erdem ikinizde müdürün odasına. Hemen!

Asya:Ama...

Öğretmen:Hemen dedim!

Bütün bu yaşananların anlamı ne? Bir insan yaşattığını yaşar derler. Bu da öylemidir? Onlar bütün bunları kalbindeki küçük şeytanı ortaya çıkartmak için mi? Yoksa... içlerindeki nefret yüzünden mi yapıyorlar?

"Her gece ama her gece hıçkıra hıçkıra ağlamak, özlem, üzüntü, şanssızlık... Bunların anlamı ne?"