20.

120 15 0
                                    

Sabah uyandığımda Katsuki bana bakıyordu. Gülümsedim "günaydın"

"Günaydın. Siyah saçların uzamış güzel duruyor."

Bakugou ile saçımı tıraş ettikten sonra biraz uzamaya başlamışlardı ve boyayacak vakit bulamamıştım.

"Siyah daha mı yakışıklıyım. " deidm gülerek

"Mm sanırım uzun ve siyah halini merak ederdim ama kırmızı hep senin rengin olucak." Dedi kısık sesle.
" sana su getirmemi ister misin?"

"Hemşire birazdan kahvaltıyı getirir gerek yok." Dedikten sonra hemşire kapıya tıklayıp içeri girmişti

"Günaydınn!!" Dedi sıcak bir gülümsemeyle ve yemeği getirdi.

O tam odadan çıkarken telefonum çaldı. All might arıyordu.

Bakugou onaylarcasına kafasını salladı ve bende telefonu açmak için dışarı çıktım. All might la konuştuğumda bir kaç tedavi ve farklı ülkelerden bahsetmişti. Öğle den sonra buluşmak için anlaştık.
Denki ve mina dan Bakugou ile durmasını rica edecektim.

Odaya dönüp öğlen gitmem gerektiğini söylediğimde yüzü düştü.

"Benimle kalsan olmaz mı?"

Bu önemliydi ama Katsukiden daha önemli değildi. All might a akşam hastaneye uğraması gerektiğini söyleyebilirdim.

"Tabii ki seninke kalırım." Diyerek gülümsedim. Eliyle yatağının yanını işaret etti.

Yanına uzanıp ona sarıldım. Teni soğuktu.
"Üşüdün mü?"

"Biraz" dedi. Neden bana daha önce söylemediğini düşündüm. ve kalkıp klimanın ayarını değiştirdim.

Yanına geri dönüp ona sarıldım.

"Sence mezuniyette ne renk takım giymeliyim?"

"Lacivert sana çok iyi gidiyor." Dedi.

"Peki sen ne renk giyimek istersin?"

"Kırmızı." Dedi hafif bi şekilde öksürerek.

Gülümsedim.

Kafasını kaldırıp bana baktı ve beni öptü. Ona bakıp gülümsediğimde o da gülümsüyordu.

"Seni seviyorum Eijirou"

"Bende seni Katsuki." Dedim

Kafasını tekrar göğüsüme yasladı. Gözlerim dolmuştu. "Bu hayatta senden daha çok sevdiğim hiç bir şey yok." Dedim titrek bir sesle.

Kalbim birden hızlı attı ve gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Ordaydı göğüsümde yatıyordu. Ama giderek daha da soğumuştu. Hayır. Hayır. Hayır. Hayır. Hayır. Hayır. Hayır.

"Katsuki" diyebildim titrek bir sesle.... Nefes almadığını hissedebiliyordum. "KATSUKİ!!"
Yandaki acil durum düğmesine bastım.

Gözlermden akan yaşlar durmuyordu. Ayağa kalkamazdım. Onu bırakamazdım. Onu bırakmayacaktım. Böyle olmazdı. Böyle olamazdı.

Birlikte(kiribaku)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin